Hurt

Opeens was er een verschrikkelijke brandgeur. Hij gromde en keek naar Alex. Hij ging naar haar toe en sloeg tegen haar hand. Hij nam zijn staf en repareerde de tralies. Nu gebruikte hij nog een spreuk zodat ze etegn hitte konden. Hij stak zijn staf weg en leunde tegen de tralies met zijn gezicht naar Alex. "Ik probeer je te beschermen, ik geef je warmte, ik geef je eten! En dit is wat ik terug krijg!" Hij gromde woest naar Alex. Misschien had ze het niet echt door dat hij haar beschermde. Dat kwam omdat hij zo koelbloedig mogelijk wilde overkomen. Hij hield nog stees zielsveel van haar, maar liet er niets van merken. Jonathan ging naar een rots wand van de grot en zakte door elkaar. Wat was er toch met hem? Voor het eerst in een uur, kreeg hij weer emotie op zijn gezicht. Hij begon lichtjes te huilen. "Waar ben ik in godsnaam mee bezig?" fluisterde hij.

Hij gromde en keek naar Alex. Hij ging naar haar toe en sloeg tegen haar hand. Alex was geschrokken en deinsde achteruit. Hij nam zijn staf en repareerde de tralies. Nu gebruikte hij nog een spreuk zodat ze etegn hitte konden. Hij stak zijn staf weg en leunde tegen de tralies met zijn gezicht naar Alex. "Ik probeer je te beschermen, ik geef je warmte, ik geef je eten! En dit is wat ik terug krijg!" Hij gromde woest naar Alex. Alex keek hem met ogen vol pijn aan. Hij zette zich tegen een rotswand en Hij begon lichtjes te huilen. "Waar ben ik in godsnaam mee bezig?" fluisterde hij. Alex stond weer recht en ging langs hem zitten. Ze stak haar hand tussen de tralis en aaide over zijn kaak. Hij draaide zijn hoofd naar hem toe. Er rolde nu ook een traan over haar wang en met een smekende stem vroeg ze. Laat me alsjeblieft hier uit Jonathan ik sterf in gevangenschap. Het is waar wat ze zei Fenixen verloren hun levenskracht als ze opgesloten werden. Niet dat het nog veel uitmaakte morgen zou ze toch doodgaan. Maar als ze haar laatste uren nog kon doorbrengen tegen Jonathans borst was dat het allemaal waard.

Ze streelde over zijn kaak. Hij keek haar aan. Laat me alsjeblieft hier uit Jonathan ik sterf in gevangenschap. Hij zuchtte en twijfeld even. Hij nam zijn staf en de tralies verdwenen. Hij keeknaar het 'plafond' van de grot. "Ga maar, je bent vrij." Hij bleef naar boven staren. Hij wist niet of zijn leven eigenlijk nog wel zin had. Hij keek naar de tattoo, het deed verschrikkelijk veel pijn. Hij zuchtte. Het was hem opgevallen dat Alex nog niet uit de grot was. "Waar wacht je nog op? Je wilde toch graag vrij zijn? Wel, ga dan maar! Nu heb je wat je wil!" Zijn stem was kal en rustig, ookal klonk hij soms vlijmscherp en snijdend.

Hij zuchtte en twijfeld even. Hij nam zijn staf en de tralies verdwenen. Hij keeknaar het 'plafond' van de grot. "Ga maar, je bent vrij." Hij bleef naar boven staren. Alex bleef stokstijf staan. "Waar wacht je nog op? Je wilde toch graag vrij zijn? Wel, ga dan maar! Nu heb je wat je wil!" Zijn stem was kal en rustig, ookal klonk hij soms vlijmscherp en snijdend. Ze wandelde met wankele benen naar hem toe en ging langs hem zitten. Ze nam zijn pols met de Tattoo en wreef er liefdevol over. Ze had haar hoofd gebogen en huilde de tranen kwamen op de Tattoo terecht. De wonde ervan was genezen nu was het enkel een tattoo. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder. Ze was blij dat ze haar laatste uren met hem kon doorbrengen en ze fluisterde haast onhoorbaar. Ik vergeef je.... Alle woed was ze kwijt ze wilde nu alleen nog maar liefde toelaten.

Ze kwam naar hem toe. Wat ging ze oden, hem opnieuw slaan? Ze ging naast hem zitten en wreef over de tattoo, het deed pijn en hij gromde. Ze huilde er over. De pijn verdween en je zag alleen nog maar een tattoo. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. Maar hij bleef gespannen zitten. Ik vergeef je.... Zonder dat hij wist, verscheen er een gelukkige glimlach rond zijn lippen. Hij omhelsde haar en keek haar doordringend aan. "Het spijt me vreselijk dat je hierbij betrokken geraakt bent. En dat van Luna... Mijn draak nam me even over." Hij zuchtte. Dat was het lastige aan het draak zijn. Hij streelde door haar haren.

Hij omhelsde haar en keek haar doordringend aan. "Het spijt me vreselijk dat je hierbij betrokken geraakt bent. En dat van Luna... Mijn draak nam me even over." Hij zuchtte. Dat was het lastige aan het draak zijn. Hij streelde door haar haren. Ze was gelukkig en gaf hem een lange passione zoen. Een soort afscheids zoen want ze wist dat Diablo haar morgen zou doden. Ze had al genoeg verhalen gehoord haar dood zou niet snel en pijnloos gaaan het zou vreselijk worden. Ze kroop nog dichter tegen Jonathan aan ze was zo bang voor morgen ze was zo verschrikkelijk bang. Ze klemde Jonathan vast en keek hem smeekend aan. Als ik er niet meer ben beloof me dan dat je alles doet om gelukkig te worden. Zei ze met tranen in haar ogen.

Ze gaf hem een lange passionele kus, een soort afscheidskus. Het voelde goed. Als ik er niet meer ben beloof me dan dat je alles doet om gelukkig te worden. Hij slikte en keek haar angstig aan. Maar zijn blik veranderde meteen in een woedende blik. "Alex vertrouw me voor één keer, ik zorg er persoonlijk voor dat hij je niets aandoet." Die diablo zou haar niet vermoorden, hij zou er nog wel een oplossing voor vinden. Als ze toch zou sterven, zou hij alles doen om haar dood te wreken. Hij slikte. "En als hij je toch dood, dan gaat hij er spijt van krijgen, veel spijt." Zei hij vastberaden. Hij staarde vlak voor zich uit.

Hij slikte en keek haar angstig aan. Maar zijn blik veranderde meteen in een woedende blik. "Alex vertrouw me voor één keer, ik zorg er persoonlijk voor dat hij je niets aandoet." Alex zuchtte en aaide hem liefdevol over zijn gespannen kaak. Hij slikte. "En als hij je toch dood, dan gaat hij er spijt van krijgen, veel spijt." Zei hij vastberaden. Ze keek hem aan met ontroerde ogen. Wat was hij toch een held. Ze kroop op zijn schoot en streelde door zijn haar mar ze keek niet meer naar hem. Ze keek naar het bos waar de zon op kwam de aaarde de zon was opgekomen en ze wist dat het tijd was ze stond recht en sprak een spreuk uit ze werd nu onthuld door een rode mantel en ze had een jurkje aan versierd met rode veren ze keek naar Jonathan. Het is tijd mijn liefste. Haar stem was emotieloos en haar blik leeg.

Ze lag op zijn schoot. Uren gingen voorbij en het werd weer licht. Hij slikte. Alex stond recht en toverde zichzelf in een rood kleedje en rode mantel. Het is tijd mijn liefste Hij slikte. Hij toverde zichzelf in een hemd, een jeansbroek en een witte mantel met kap. Hij had ook een grote speciale riem (zie onderschrift) Hij ging naar haar toe en keek recht in haar ogen. Hij kuste haar lang en passioneel. Dit was die beste kus die hij ooit gedaan had. Daarna keek hij haar koelbloedig aan. Nam haar bij haar hand en vlocht zijn vingers in die van haar. Samen wandelde hij met haar de grot uit, terug naar de openplek waar ze afgesproken hadden.

De zon kwam op en hij wist dat het tijd was om naar de grot te gaan maar eerst moest hij naar Jonathan en de fenix. Hij flitste naar hen toe en hij zag hoe ze elkaar omhelsde hij moest bijna kotsen van dat aangezicht. Hij kuchte even en greep Alex toen bij haar pols. Niet flikflooien met de gevangene! Hij veranderde in een draak en vloog naar de grot waar hij Alex naar Diablo duwde. Diablo grijnsde. Aah dat is dus de finx zei hij terwijl hij door haar haar streelde. Het meisje gromde maar diablo bleef lachen. Hij nam zijn dolk en sneed in haar huid het logo van de draak als teken dat zij overwonnen was. Het meisje schreeuwde en Diablo lachtte. Hij zette de dolk tegen haar keel en wilde die doorsnijden...........

Niet flikflooien met de gevangene! Lars verdween met Alex. Jonathan gromde en veranderde in een draak. Hij vloog achter Lars aan. Maar Lars was nogal snel. Uiteindelijk kwam hij in een grot aan, daar zag hij dat Diablo een mes tegen haar keel aandrukte. Jonathan brulde kwaad. "Zo, zo, zo, wie we daar hebben, onze nieuwe aanwinst." Diablo grijnsde. Woest kwam Jonathan dichterbij en hij stond zo goed als helemaal in vuur en vlam. Hij ademde zwaar van woede. "Als je haar dood, dood je mij." Gromde hij. Hij wist dat Diablo hem kon verstaan. Jonathan negeerde Lars en richtte zich volledig op Diablo. Hij gromde nog eens, hopend dat hij haar liet gaan. "Ik wil haar straffen! Ze is van mij!" Brulde hij luid. De grot trilde een beetje.

Lars kwam tevoorschijn en nam haar hardhandig mee naar een grot vol bloeddorstige draken die haar wilde doden. Eentje kwam naar haar toe en grijnsde. Hij sneed in haar pols en toen hield hij een mes tegen haar keel. Ze was te trots om te huilen en keek strak voor zich uit tot ze een brul hoorde. Jonathan brulde kwaad. "Zo, zo, zo, wie we daar hebben, onze nieuwe aanwinst." Diablo grijnsde. Woest kwam Jonathan dichterbij en hij stond zo goed als helemaal in vuur en vlam. Hij ademde zwaar van woede. "Als je haar dood, dood je mij." Gromde hij. Alex keek naar hem met een blik vol pijn ze wilde niet dat hij zijn leven in gevaaar bracht. "Ik wil haar straffen! Ze is van mij!" Brulde hij luid. De grot trilde een beetje. Alex keek hem vol ongeloof aan. En ze werd naar hem toe gegooid haar nek bloedde een beetje en ze zat nu tegen zijn brandende borstkas. Diablo lachtte. Dat is goed mijn zoon, als je de troep na afloop maar opruimt. Alex keek naar Jonathan. Zo aan haar einde komen vond ze minder erg zolang hij het maar deed en niemand anders....

Alex werd naar hem toegegooid. Dat is goed mijn zoon, als je de troep na afloop maar opruimt. Jonathan grijnsde en knipoogde bijna ontzichtbaar naar Alex. Hij nam haar op met zijn klauwen en vloog vliegensvlug weg. Niemand zou hem bij kunnen houden, behalve Diablo. Hij keek niet achterom en lette ook niet op waar ze waren. Hij bleef gewoon vliegen. Opeens zag hij een verschrikkelijk lange muur en enkele pagoda's. Hij keek niet begrijpend naar de gebouwen en landde ergens op een heuvel. Waren ze nu echt in China? Hij zette Alex voorzichtig neer en veranderde daarna weer in een mens. "Oeps?" Zei hij lachend en hij keek blij naar Alex.

Alex werd naar Jonathan toegegooid en hij knipoogde. Ze begreep dat hij een plan had en ze was opgelucht. Hij gitste haar mee en hij vloog, en vloog, en vloog..... En toen landde hij ze zag allemaal rare gebouwen en ze zag allemaal mensen die een rare taal spraken. Ze kreeg er nog kop nog staart van het was net chinees! Waar had Jonathan haar heen gebracht? En waarom net in CHINA?! ij zette Alex voorzichtig neer en veranderde daarna weer in een mens. "Oeps?" Zei hij lachend en hij keek blij naar Alex. Alex lachtte en deed zijn kap omlaag zodat ze zijn gezicht kon zien. ze kuste hem lang en vol overgave en toen ze lostte keek ze hem aan. En wat nu? Diablo verwacht dat ik dood ben aan het einde van deze dag?

Ze deed zijn kap af en kuste hem lang. En wat nu? Diablo verwacht dat ik dood ben aan het einde van deze dag? Hij begon te denken. Maar hij had geen idee. Verslagen ging hij met een zucht zitten. Met zijn handen in zijn haar. Hij was te uitgeput van al dat vliegen. Hij zuchtte en ging op zijn rug liggen met zijn armen wijd open. Hij staarde naar de lucht. Opeens kwam er langs de weg een oud vrouwtje gewandeld. Hij hoorde hoe heel wat spullen de grond op vielen. Hij schrok recht en het vrouwtje had al haar boodschappen laten vallen en wees bang naar Jonathan. Hij keek haar niet begrijpend aan en stond recht. Het vrouwtje deinsde achteruit. "Lóng" Bracht ze paniekerig uit. Hij keek niet begrijpend naar Alex en dan naar de vrouw. Ze was klein, had lang haar en veel rimpels. "Dragon!" Stamelde ze toen. Met open mond keek hij naar Alex. Hoe kon ze dat nu weten?

Jonathan leek na te denken. Alex gniffelde even dat had ze hem nog nooit zien doen. Wat was ie schattig als ie dat deed. Ze schudde even met haar hoofd ze moest nu serieus zijn en niet denken aan zijn lekkere sporters kontje. Plots hoorde ze van alles vallen en ze zag een oude verimpelde heks voor hun staan ze wees bang naar Jonathan en kraamde van alle rare woorden uit. Plots zei ze dat Jonathan een draak was. Alex keek even geschokt naar Jonathan en toen liep ze naar het vrouwtje. How do you know that? Het vrouwtje keek naar Alex en keek recht in haar ogen fire! Alex keek de vrouw raar aan. Jonathan kwam dichterbij en de enge vrouw greep zijn pols ze keek naar de tattoo en schreeuwde. Dead!