~ Plons ;D

Met lichte passen, die bijna onhoorbaar waren, rende ze door het gras. In de verte was het blauwe meer al zichtbaar. De blauwe kleur werd af en toe gebroken door de licht schitteringen in het water door de weerkaatsing van de zonnestralen. Voor haar uit vloog Laii uitgelaten, de meest maffe capriolen in de lucht uithalende. Terwijl ze doorrende was haar heldere lach hoorbaar. Het was een heerlijk vrij gevoel wat er door haar heen ging. Het was weekend, zaterdag ochtend en het zonnetje deed al flink haar best om de wereld te verwarmen. Een doel die ze al behoorlijk had vervuld. Het was rond een uur of half tien 's ochtends, en de lucht was al aardig warm door de zon die met haar stralen de wereld verblinde. Ze voelde de grasprietjes kietelen onder haar voetzolen als ze ze vluchtig, en licht voetend neerzetten onder haar rennen. Haar ademhaling was al behoorlijk hijgend, aangezien ze niet zo'n hele goeie conditie had. Even stopte ze om op adem te komen, zich ergerend aangezien het meer al in zicht was en de afstand niet zo heel groot meer was. Ook Laii merkte dat ze achter was gebleven en keerde met een scherpe bocht om en vloog naar haar toe. Ze scheerde langs haar heen waardoor haar blonde haar omhoog wapperde. Weer kwam er een vrolijke lach uit haar keel toen ze de neus van Laii in haar rug voelde. "Ja ja, ik schiet al op." zuchte ze vrolijk en draaide zich vliegensvlug om en probeerde Laii te grijpen. Helaas was het draakje sneller en schoot langs haar heen, waardoor ze bijna haar evenwicht verloor. Ze zette hem op een sprintje, haar stappen nog steeds bijna onhoorbaar. Met een heerlijk gevoel voelde ze het water tegen haar benen opspatten toen ze de branding in rende en afremde. Ze had haar jurkje nog aan, met daaronder haar bikini en wilde niet echt dat het nat zou worden. Ze liep terug, en keek even om zich heen om een geschikt plekje te zoeken. Uiteindelijk liep ze met vlugge passen naar de boom en deed haar jurkje uit. Ze sloeg het over een laag hangende tak en keerde zich om. Haar lange blonde haar vlocht ze vluchting in terwijl ze naar het water terug liep. Toen het vast zat liep ze langzaam het water in. Een lichte rilling ging door haar heen toen het water haar middel bereikte. Met een soepele sprong maakte ze een snoekduik en dook naar de diepte. Het water koelde haar lichaam zo snel af dat sommige plekken begonnen te tintelen door de snelle verandering van temperatuur. Al gauw kwam ze weer naar het wateroppervlakte om het te kort aan zuurstof bij te vullen. Licht trillend zwom ze terug naar de branding en ging daar zitten. Ook Laii kwam rustig naast haar zitten in het water en legde haar kopje op haar knieën. "Vermoeiend dit hè?" zei ze grinnikend tegen het diertje dat alleen maar even een ooglid optilde als reactie.