Detention [Lucy]

Hij liep door het moeras en wachtte op zijn "misdadiger" Hij zat relaxt op een boomstronk en wachtte tot het meisje zou komen. Als ze zou komen teminste. Maar anders zou hij haar wel gaan halen. Hij had vandaag eigenlijk nog niet gegeten en aangezien het meisje er toch nog niet was kon hij wel even gaan jagen. Hij veranderde in zijn fenix vorm en met zijn prachtige rode veren vloog hij rond op zoek naar iets lekkers hij zag een konijntje en doook erop af. Hij greep het met zijn klauwen en peuzelde het op. Hij gennoot van het konijn en had eigenlijk niet echt door dat het meisje mogelijk achte hem stond. Hij wilde eigelijk niet dat zijn leerlingen wisten dat hij een fenix was. Mensen vonde fenix veren namelijk heel mooi en ze waren zeldzaam om te vinden. Fenixen hielden zich namelijk vaak verborgen voor mensen.

Morrend ging ze naar het stinkende moeras. Ze speciaal geen hakken aan gedaan. Voor de rest had ze een oude skinny-jeans en een kwalrood T-shirt aan. Daarover had ze een jeans vestje aangetrokken. Lucy keek rond, maar er was niemand te bekennen. Opeens hoorde ze iets door de lucht vliegen. Was het een vogel? Ze had best wel zin in jagen. Opeens zag ze feniks overvliegen. Hmm, ze wilde wel eens weten hoe dat smaakte. Ze rende er achter aan. Niet veel later zag ze het beest een konijn oppeuzelen. Ze likte haar lippen af. Ze was nog steeds in mensenvorm maar haar instinct had het al helemaal overgenomen. "Ik heb best wel honger." Gromde ze. Ze wist alleen niet dat de feniks haar leerkracht was. Ze rende op de vogel af en sprong. Tijdens haar sprong, zag je een felle lichtflits en daarna een jaguar. Lucy had geleerd zich te transformeren zonder dat haar kleren verdwenen, als ze nu mens werd, zou ze al haar kleren nog aan hebben. Ze plantte haar klauwen in de rug van de vogel en beet. Alleen werd ze meteen weg geslagen.

Ineens hoorde hij een grom en zag Lucy achter zich staan. Ze sprong de lucht in en werd een jaguar. Ze sprong op zijn rug en probeerde hem te bijten maar zijn huid stond in brand dus ze moest wel lossen. Hij vloog in het bos en kwam tevoorschijn als mens. Hij liep naar Lucy toe. Zo Miss Lucy wat een verassing ik was al bang dat ik u naar hier moest slepen. Zei hij met alweer een stralende glimlach. Wilt u mischien een konijntje? Hij hield nog een konijn in zijn hand en gaf die aan jaguar Lucy. Hij ging op het gras zitten en keek naar een prachtige rode roos. Als hij naar de roos keek moest hij denken aan Lucy. Miss Lucy weet u dat u op een roos lijkt? Dorens aan de buitenkant als afweer meganisme en aan de andere kant zo zacht en mooi. Die dorens zijn enkel om mensen af te schrikken. Edward was heel filosofies aangelegd en dacht vaak diep na over de dingen.

Ze schudde haar kop en keek rond. Opeens zag ze achter haar master Cullen. Zo Miss Lucy wat een verassing ik was al bang dat ik u naar hier moest slepen. Waarom glimlachte hij toch steeds? Wilt u mischien een konijntje? Hij gaf haar het konijn en ze begon te eten. Rauw vlees was niet het beste wat er bestond, maar het was beter dan niets. Na haar maaltijd ging ze zitten en begon haar poot af te likken. Miss Lucy weet u dat u op een roos lijkt? Dorens aan de buitenkant als afweer meganisme en aan de andere kant zo zacht en mooi. Die dorens zijn enkel om mensen af te schrikken. Lucy keek vragend naar de leerkracht. Misschien moest ze maar eens veranderen. Ze ging rechtstaan en er verscheen en felle flits. Opeens stond Lucy op de plek waar de kaguar stond, met al haar kleren aan. "Even a white rose has a black shadow. Het is niet omdat ik aardig kan lijken, dat ik dat ook ben." Ze ging vlak voor de leerkracht in het gras zitten.

Misschien moest ze maar eens veranderen. Ze ging rechtstaan en er verscheen en felle flits. Opeens stond Lucy op de plek waar de kaguar stond, met al haar kleren aan. "Even a white rose has a black shadow. Het is niet omdat ik aardig kan lijken, dat ik dat ook ben." Ze ging vlak voor de leerkracht in het gras zitten. Hij barstte in lachen uit en keek toen naar Lucy. Zo een goede actrice bent U niet Miss Lucy. Zei hij met een speelse grijns. Hij ging rechtstaan. Laten we maar beginnen dit is tenslotte straf. En als U meewerkt wie weet maak ik het wel wat korter. Hij begon al vast te zoeken naar de stinkende plant. Eigelijk had hij hem niet nodig maar hij wilde soms gewoon zijn leerlingen eens lekker plagen. Weer een goede straf.

Zo een goede actrice bent U niet Miss Lucy. Ze gromde. Laten we maar beginnen dit is tenslotte straf. En als U meewerkt wie weet maak ik het wel wat korter. Ze zuchtte en stond in een wip recht. "Hoe kan ik nu zoeken als ik niet eens weet wat we zoeken." Haar stem klonk geïrriteerd. Ze keek recht in de ogen van de leerkracht. Had ze die daarnet al niet eerder gezien? De feniks had net dezelfde ogen, of het was verbeelding. Ze fronste haar wenkbrauwen even, maar ging er niet achter zitten vragen. Meteen begon ze te zoeken naar wat ze zochten. Opeens zag ze een plant staan, ze snoof de geur op en de plant stonk enorm. Lucy ging dichterbij. Hij stond helemaal tussen de dorens. Maar ze wilde hier weg. Ze worstelde haar dunne arm door de dorens. Hier en daar werd ze wel eens gesneden, maar dat maakte haar niets uit. Lucy's arm bereikte eindelijk de plant en net toen ze hem wilde plukken, verschenen er duizenden vlijmscherpe dorens. Een doren, scherper dan glas stak in haar hand. Meteen uit reflex trok ze die terug. Lucy beschadigde haar volledige arm met krassen en diepe wondes. Er klonk een luide gil door heel het moeras.

"Hoe kan ik nu zoeken als ik niet eens weet wat we zoeken." hij zuchte maar bleef glilachen. Hij zag hoe het meisje toch moeite begon te doen en een plant probeerde te plukken. Hij zelf was ook opzoek en stopte met zoeken toen het meisje plots een gil uitslaakte. Hij draaide zich met een ruk om en zag hoe het meisjes arm onder de schramen zat en hoe er een doren in haar hand zat. Hij keek even verwonderd en ging toen naar het meisje toe. Dit kan even pijn doen. Hij trok de doren uit haar hand en gooide die weg. Hij boog zich een beetje over haar arm. Niet schrikken okè? Hij liet een traan uit zijn oog rollen en die op haar arm landen. De traan genas de wonde op haar hand. Hij herhaalde het een paar keer tot haar arm volledig genezen was. Hij glimlachte. Zo nu kunt U weer verder doen. Hij lachte en draaide zich weer om zonder haar enige uitleg te geven van zijn magische fenix gaven.

Dit kan even pijn doen. De leerkracht trok de doren uit haar hand en voor ze het wist, blies ze als een kat. Niet schrikken okè? Hij boog zich over haar arm en er rolde enkele tranen uit zijn ogen en haar arm genas. Verwondert keek ze naar de leerkracht. Zo nu kunt U weer verder doen. Hij draaide zich om. Met open mond staarde ze hem aan. Opeens hoorde ze haar maag knorren, ze kromp in elkaar van schaamte. "Pauzeren we even? Ik heb honger." Met een plof ging ze op een boomstronk zitten. Niet veel later zag ze een knalrode roos. Ze grijnsde, ze vond niet echt dat ze erop leek.

Hij voelde de ogen van het meisje branden in zijn rug maar hij was niet van plan om enige uitleg te geven voor ze er zelf naar zou vragen. "Pauzeren we even? Ik heb honger." Met een plof ging ze op een boomstronk zitten. Hij knikte en ging langs haar zitten. Hij toverde een paar knal rode rzen tevoorschijn en lachte vriendelijk. Hier. Zei hij terwijl hij de zalig uitziende appel naar haar toe bracht. Zelf at hij niet hij had niet echt honger en hij keek naar het meisje hoe ze eette. Het zag er schattig uit en hij plukte een roos hij vergeleek de roos en het meisje en stak toen de bloem in haar haar. Hij lachte een scheve grijns en keek naar het schattige meisje.

Opeens verschenen er meer rozen. Ze schrok wel even. De leerkracht gaf haar een appel. Hier. Opeens kreeg ze het heel heet van de glimlach van haar leerkracht. Nee, ze mocht niet! Het was tegen de regels in! Rustig at ze van de appel. Ze merkte dat hij een roos plukte en die met haar vergeleek. Hij ging naar haar toe en stak de bloem in haar haren. Ze kon er niets aan doen, ze liet zich even gaan. Lucy sloot haar ogen en voor ze het wist, belandde haar lippen op de zijne. Ze kuste hem zacht en voorzichtig. Haar hand streelde langs zijn kaaklijn af. Ze was zich er niet meer van bewust dat het een leerkracht was. Was ze verliefd geworden op een leerkracht? Maar dan zou ze straf krijgen en van school gestuurd worden, net zoals Master Cullen.

Hij zag hoe het meisje plots een rare blik op haar kop kreeg. En voor hij er iets tegen kon doen belandde haar poezelige lipjes op de zijne. Het voelde z goed zo natuurlijk dat hij heftig terug zoende en door haar haar ging hij duwde haar tegen een boom en stond met zijn armen aan haar schouders. Hij werd zich weer bewust dat dit niet kon. Hij duwde zichzelf weg en staarde haar aan met ogen vol schuld. Lucy dit mag niet het is verkeerd! Hij schudde met zijn hoofd en hield zich vast aan een boom. Lucy we mogen dit niet en niet enkel omdat ik je leraar ben. Hij zuchte. Je mag jezelf niet aan mij geven niet aan een 289 jarige man.

Hij kuste heftig terug. Het voelde zo goed. Opeens voelde ze een boomstam tegen haar rug en zijn hand ging door haar haren. De leerkracht trok zich opeens terug. Lucy dit mag niet het is verkeerd! Ze ging naar hem toe en wilde over zijn kaak strelen, maar opeens begon hij met zijn kop te schudden. Wat bang ging ze een paar stappen achteruit. Lucy we mogen dit niet en niet enkel omdat ik je leraar ben. Ze keek verdwaasd maar tegelijk ook boos. Je mag jezelf niet aan mij geven niet aan een 289 jarige man. Het maakte haar niet uit hoe oud hij was. Moedig ging ze naar hem toe. "Het maakt me niets uit hoe oud je bent! Ik ben altijd al een jongens hunter geweest, maar bij jou voel ik me anders. Bij jouw voel ik een band, een vonk." Ze keek hem oprecht aan en haar vuisten waren gebald. Hij mocht zich niet schuldig voelen! Dat deed haar pijn, pijn aan haar hart.

"Het maakt me niets uit hoe oud je bent! Ik ben altijd al een jongens hunter geweest, maar bij jou voel ik me anders. Bij jouw voel ik een band, een vonk." Ze keek hem oprecht aan en haar vuisten waren gebald. Hij had een tweestrijd. Het meisje was zo speciaal maar hij wist dat hij nadien spijt zou krijgen hij wist dat zij zou sterven terwijl hij bleef verder leven. Hij deed een stap naar haar toe en streelde twijfelend haar kaak. Lucy... Het kan echt niet lieverd. Jij sterft ik word opnieuw jong. En ik zou het niet aankunnen. Hij zuchte en ging weer een paar passen bij haar vandaan. Echt Lucy ik wil maar het kan niet. Hij kon er nu beter mee ophouden voor het te laat voor hen was.

Hij streelde over haar kaak eerst dacht ze dat het goed kwam, maar in zijn ogen zag ze niets goeds belovend. Lucy... Het kan echt niet lieverd. Jij sterft ik word opnieuw jong. En ik zou het niet aankunnen. Hij ging van haar weg en er kwamen tranen opwellen. Echt Lucy ik wil maar het kan niet. Ze voelde hoe haar benen het wilde begeven. Maar ze bleef doorzetten. "Ik vind nog wel een manier om onsterfelijk te worden. Ookal moet ik mijn ziel ervoor laten weghalen. Ik kan het anders gewoon niet aan om... Om in je les te zitten." Zei ze rustig, half snikkend. Er rolde enkele tranen uit haar ogen. Ze zou alles doen om bij hem te kunnen zijn. Dit keer wist ze het, ze voelde het, hij was de ware. Lucy zakte door haar knieën en viel op de grond. Ze kon niet zonder hem. Ze kon niet leven zonder zijn liefde.

"Ik vind nog wel een manier om onsterfelijk te worden. Ookal moet ik mijn ziel ervoor laten weghalen. Ik kan het anders gewoon niet aan om... Om in je les te zitten." Zei ze rustig, half snikkend. Hij wist dat hij strenger moest zijn. Lucy ik wil niet dat je domme dingen doet voor mij! Ik wil niet dat je je ziel opgeeft! Hij keek streng naar haar en schreeuwde een beetje. Hij schudde haar een beetje. Plots zakte ze door haar knieen van verdriet en nu wist hij dat zijn ijzersterke verdedeging gebroken was. Hij kon er niet meer tegen vechten en hield haar in zijn armen terwijl hij haar zoende. Hij ging naar haar oortje. Oké Lucy ik wil het proberen zolang jij niets doms doet. Zei hij met een zucht.

Ze werd omhelsd door zijn sterke handen. Hij zoende haar, hemels. Oké Lucy ik wil het proberen zolang jij niets doms doet. Ze stopte met huilen. "Ik beloof het je. Maar we kunnen niet zomaar in het openbaar, iedereen zal ons zijn. Het hoofd zal ons schorsen." Ze keek treurend in zijn ogen. Ze verdronk in de prachtige ogen van haar leerkracht. Ze leken wel energie uit te stralen. Ze wist dat ze een oplossing zouden vindden, en als ze afgestudeerd was, waren ze altijd samen. Dan kon niemand hun nog tegenhouden. Opeens voelde ze dat het begon te druppen. Moest het echt nu regenen? Net nu ze alleen maar in een T-shirt rondliep?

Ze stopte met huilen. "Ik beloof het je. Maar we kunnen niet zomaar in het openbaar, iedereen zal ons zijn. Het hoofd zal ons schorsen." Ze keek treurend in zijn ogen. Hij knikte bedachtzaam hij had al een oplossing in gedachten. Ik weet wel iets maar ik weet niet of je het zo leuk zal vinden. Zei hij met een schuldbewuste glimlach. Als je zorgt dat je vaak moet nablijven kan ik zorgen dat ik dan steeds op je moet letten.... Hij keek haar vragend aan en hield haar stevig tegen hem gedrukt. Zijn huid was heter dan bij normale mensen. Maar als je dat liever niet doet zoek ik wel iets aders. Plots begon het te regen en hij zag Lucy rillen ze had enkel een t shirt aan. Hij glimlachte en duwde haar weer tegen een boom terwijl hij over haar boog. Hij lachte een scheve grijns. Ik zorg wel dat je droog blijft. Hij werd niet nat want de druppels verdampte nog voor dat ze op zijn huid kwamen.

Ik weet wel iets maar ik weet niet of je het zo leuk zal vinden. Hij glimlachte en ze keek nieuwsgierig in zijn ogen. Als je zorgt dat je vaak moet nablijven kan ik zorgen dat ik dan steeds op je moet letten.... Opeens kreeg ze het heet toen hij zijn lichaam tegen die van haar duwde. Maar als je dat liever niet doet zoek ik wel iets aders. Ze keek met grote ogen. Nee, het was perfect! "Ik vind het een goed idee, met jou als begeleider zou ik wel altijd willen nablijven." Ze werd tegen de boom geduwd en boog zich over haar heen. Ik zorg wel dat je droog blijft. Opeens merkte ze dat hij niet nat werd. Iedere keer als er een druppel op zijn huid belandde, klonk er een zacht sissend geluidje. Lucy grijnsde. "Ja bent heet, letterlijk en figuurlijk." Haar handpalm gleed over zijn kaaklijn.

"Ik vind het een goed idee, met jou als begeleider zou ik wel altijd willen nablijven." Daar dacht hij precies het zelfde over hij zou het zelfs niet erg vinden om opgesloten te zitten met haar. Lucy grijnsde. "Ja bent heet, letterlijk en figuurlijk." Haar handpalm gleed over zijn kaaklijn. Hij kuste haar hand en grijnsde toen zijn haar werd van vuur en hij keek haar aan. Mischien Luc maar jij zet me in vuur en vlam! Hij glimlachten en gaf haar een zoen op haar mond terwijl hij nog steeds over haar gebogen zat om haar droog te houden. Hij stopte met zoenen en keek haar met een scheve grijns aan. Is het niet raar om een relatie met een oudere man te hebben? Hij keek haar vragend aan. Ze leek er zo licht over te gaan.

Opeens schoot zijn haar in brand. Eerst schrok ze. Mischien Luc maar jij zet me in vuur en vlam! Ze lachtte. Hij kuste haar weer. Opeens stopte hij. Is het niet raar om een relatie met een oudere man te hebben? Lucy haalde haar schouders op. "Ik merk het niet echt. Je zou niet zeggen dat je al 285 bent." Opeens trok de regen weg en kwam er een prachtige, warme zon. Ze grijnsde. Een date bij een moeras, origineel. Liefdevol keek ze in zijn ogen. Ze waren zo mooi. Ze zou ze uit duizenden herkennen. In de verte hoorde ze klokken luiden en ze wist wat dat betekende. Het was weer les. Waarom? Ze kreunde. Lucy wilde niet gaan, ze wilde eeuwig bij hem blijven. "Dan zal ik maar eens voor wat straf gaan zorgen." zei ze met een knipoog.

Lucy haalde haar schouders op. "Ik merk het niet echt. Je zou niet zeggen dat je al 285 bent." Edward lachtte en was blij dat zij hem niet één of andere creapy oude kerel vond. Opeens trok de regen weg en kwam er een prachtige, warme zon. Ze grijnsde. En hij keek haar even niet begrijpend aan. "Dan zal ik maar eens voor wat straf gaan zorgen." zei ze met een knipoog. Hij grijnsde en hield haar even tegen. Wacht even jij! Hij drukte haar weer tegen hem en hij kuste haar met VURIGE passie. Het duurde een paar minuten voor hij de kracht had om haar lippen los te laten. Nu mag je gaan Luc. Zei hij met een speelse knipoog. Toen kreeg hij een geheimzinnige grijns. Zet je kamerraam open als je gaat slapen.

Wacht even jij! Hij kuste haar met vurige passie. Man, wat was hij goed! Ze was blij dat ze zo arrogant gedaan had in zijn les. Het duurde lang voor hij loste. Nu mag je gaan Luc. Ze streelde over zijn wang. Ze wilde nog niet gaan! Zet je kamerraam open als je gaat slapen. Ze grijnsde en keek daarna gemaakt verbaasd. "OOOO jij stoute jongen!" Zei ze met een knipoog. Ze drukte nog snel een fractie van een seconden haar lippen tegen zijn wang en verschijnselde toen. Ze wilde het zo graag aan iedereen vertellen, maar dat mocht niet. Ze moest het geheimhouden. Geheimhouden, één van de beste dingen die ze kon. Ze grijnsde en dacht aan haar nieuwe vlam.