Suffering! [Jonathan]

Hij moest beginnen aan zijn opdracht en zijn eerste slachtoffer stond al vast. Die irritante sportjongen die zijn zus had uitgescholden. Hij wist waar hij de jongen kon vinden hij had namelijk een nep bericht naar hem gestuurd. Het kwam zogenaamd van zijn vriendin die hem wilde zien in het bos maar eigenlijk was hij het die de brief had gestuurd om hem in de val te lokken. Op het gebied van valstrikken was hij een genie. Hij zag de sporter al staan en hij had zijn zwarte mantel aan en zijn assin kleren aangetrokken. Daar zat gif in om zijn slachtoffer te verlammen was handig voor als je iemand moest doden in uiterste discretie. Hij grijnsde en zijn ogen hadden een speciale kleur. Hallo Jonatahn. Zei hij met een duistere stem. Hij liep dichter naar de jongen toe met zijn duivelse grijns. Mijn naam is Lars lufnagle. En ik heb je hier heen gelokt. Voegde hij er grijnzend aan toe.

Hij had een bericht van Alex gekregen. Hij ging meteen naar haar toe. Maar toen hij aankwam, bleek er niemand te zijn. Hallo Jonathan. Klonk er achter hem. Hij draaide zich om. Dat was Alex niet? Mijn naam is Lars lufnagle. En ik heb je hier heen gelokt. Familie van Luna? Hij zag aan zijn gezicht, de typische trekjes die Luna ook had. "Wat moet je, ik heb niet veel tijd." Zei hij koeltjes. De laatste tijd had hij niet meer over Luna geroddeld of haar vies bekeken, maar hij negeerde haar gewoon. Gewoon alsof ze niet bestond. Hij vond deze jongen best wel raar. Had Luna hem gestuurd? Wat laf!

"Wat moet je, ik heb niet veel tijd." Zei hij koeltjes. Lars lachte een duistere lach. Ach Jonathan over tijd hoef je je niet langer zorgen te maken. Hij moest nog harder lachen. Want sewes ben je dood! GAHAHAHA!!!! Hij ging dreigend naar hem toe. Sorry kerel maar drakenhaters moeten verdwijnen! Mijn orders zijn clear! Hij veranderde in een draak en vloog naar Jonathan toe. Hij vloog met Jonathan in zijn klauwen de lucht in en liet hem toen vallen. Hij stond grommend voor hem en wilde vuurspuwen....

Ach Jonathan over tijd hoef je je niet langer zorgen te maken. Was hij een psychopaat ofzo? Aan zijn lach te horen wel. Want sewes ben je dood! GAHAHAHA!!!! Jonathan begon de rare jonge uit te lachen. Sorry kerel maar drakenhaters moeten verdwijnen! Mijn orders zijn clear! Drakenhaters? Waar had hij het over? Opeens werd hij de lucht in gesleurd. Vervolgens viel hij met een harde klap op de grond. Toen hij zijn ogen opende, wilde de draak vuurspuwen. Jonathan dook weg. Net op tijd. "Ik snap je even niet. Drakenhater? Waar heb je het in godsnaam over?" Verward keek hij de draak aan. Hij bleef kalm en rustig. Hij was veranderd sinds Alex in zijn leven gekomen was, hij was voorzichtiger en minder gemeen. Hij had trouwens al eens met deze draak gevochten, of toch ongeveer deze draak. Maar dan in het zwart en vrouwelijk. Die jongen was echt gestoord.

Jonathan dook weg. Net op tijd. "Ik snap je even niet. Drakenhater? Waar heb je het in godsnaam over?" Verward keek hij de draak aan. Hij bleef kalm en rustig. Lars gromde gevaarlijk en greep de jongen vast met zijn sterke kaken hij smeet de jongen tegen een boom. Hij lachte en wilde het graag afmaken maar hij hoorde een raar geluid een geritsel en toen hij zich weer naar de jongen maar hij zat er niet meer. Er was maar één wezen dat snel en geruisloos genoeg was hij zocht het gebied af naar zijn oudere zus. Zij was de enige die dat trucje kende hij brulde en steeg op hij zocht naar de 2 ergens moest hij toch een geur opvangen?

Luna hoorde een geluid van stemmen ze klonken niet echt vriendelijk naar elkaar toe en toen ze dichterbij kwam zag ze hoe haar broer Jonathan in de lucht gooide hem liet vallen, tegen een boom smeet, en hem beet. Luna kon het niet aanzien ze moest Jonatahn daar weg krijgen. Ze liet een paar vogels opvliegen zodat haar broertje weg keek en met haar snelle mensen benen tilde ze Jonathan op en verstopte hem in het bos. Ze keek naar de beetwonde en scheurde een stuk van haar jurk om het rond zijn arm te binden zodat het niet te veel zou bloeden ze keek b ezorgd naar Jonathan en ze hoorde haar broer brullen hij was bezig met een klopjacht. Ze sprak een spreuk uit die werkte als een onzichtbaarheids mantel. Ze keek met haar groene ogen naar Jonathan. Gaat het een beetje? Vroeg ze bezorg terwijl ze een beetje over de wonden depte.

Hij voelde een brandende pijn in zijn arm. Hij voelde dat hij werd meegenomen door iemand, maar hij wist niet wie. Zijn hele lijf begon te schokken. Er zit gif in zijn bloed. Ondertussen, had zijn bloed het gif al meegenomen, het gif was verspreid over zijn hele lichaam. Zijn ogen werden wit en uitdrukkingsloos. Zijn ogen, rolde helemaal rond, de pupil zat nu in de oogkas met de iris. En daarna rolde ze terug, naar voren. Zijn ogen waren rood, vuur rood. Zijn mond was gevuld met vuur. Gaat het een beetje? Hij gromde lichtjes. Hij gromde een dankbare grom. Hij wist wat het gif aan het doen was, zijn shape-shifter veranderen. Hij wist ook al in wat, een draak. Het probleem was, dat hij net nu al aan het shape-shiften was. Ookal wilde hij dat niet. Maar het gif werd zijn baas. Jonathan groeide en er kwamen schubben op zijn lijf. Hij kreeg ook nog eens vleugels en stilaan veranderde hij in een draak. Hij was wel vijf meter hoog en zes meter lang, met de staart er bij. Rond zijn borst en armen verscheen een stalen pantser. Het kan tegen vuur en was roestvrij. In zijn rechterhand verscheen een gigantisch zwaard, of toch de helft. Het onderste deel met de punt was er af gebroken. Een vuurspoor liep van over zijn kop, over zijn ruggewervel naar het puntje van zijn staart toe. Hij was gigantisch, gespierd en zelfs, dodelijk. Jonathan was de mantel ontgroeid, de gigantische draak was nu zichtbaar. Hij brulde luid en hij liet een gigantisch spoor van vuur achter. Kwaad keek hij naar Lars, de draak die nu een kleiner was dan hem.

Hij gromde lichtjes. Hij gromde een dankbare grom. Ze wist wat er gebeurde nu hij gebetten was hij werd een draak maar geen volledige draak een kloon draak een heel gevaarlijk wezen dat op zijn volle kracht kwam na een week. hij net nu al aan het shape-shiften was. het gif werd zijn baas. Jonathan groeide en er kwamen schubben op zijn lijf. Hij kreeg ook nog eens vleugels en stilaan veranderde hij in een draak. Hij was wel vijf meter hoog en zes meter lang, met de staart er bij. Rond zijn borst en armen verscheen een stalen pantser. Het kan tegen vuur en was roestvrij. In zijn rechterhand verscheen een gigantisch zwaard, of toch de helft. Het onderste deel met de punt was er af gebroken. Een vuurspoor liep van over zijn kop, over zijn ruggewervel naar het puntje van zijn staart toe. Hij was gigantisch, gespierd en zelfs, dodelijk. Jonathan was de mantel ontgroeid, de gigantische draak was nu zichtbaar. Hij brulde luid en hij liet een gigantisch spoor van vuur achter. Kwaad keek hij naar Lars, de draak die nu een kleiner was dan hem. Luna ging voor hem staan en keek hem even recht in zijn ogen Luna veranderde in een draak ze was kleiner dan Jonathan maar nog steeds sterker dan Jonathan. Ze gromde en ze wist dat hij haar kon horen. Jonathan doe het niet het is en blijft mijn broer ik reken wel met hem af! Ze keek hem even smekend aan en vloog toen omhoog ze vloog op Lars af met het gif in haar klauwen ze stormde op hem af en spoot de vloeistof tussen zijn schubben hij veranderde weer terug in een mens maar hij lag niet op de grond te kronkelen hij was te herd bestand tegen het gif.

Hij hoorde een grom en wilde er op af vliegen maar hij werd geraakt door zijn oudere zus. Hij gromde. Luna wat doe je nu!? Jij helpt die sul toch niet? Zijn zus negeerde hem en stak iets tussen zijn schubben hij voelde een brandende pijn en zijn draak verdween hij zat weer in zijn assin kleren en keek zijn zus ongelovig aan. Luna?! wat had ze ? waarom zij hij moest haar nu uitschakelen maar hij kon haar onmogenlijk doden het bleef zijn zusje. Hij wist niet wat hij moest doen maar toen hoorde hij Diablo's stem hij zou Tess iets aandoen als hij niet deed wat van hem verwacht werd. Luna stond voor hem met ontbllootte tanden. Hij ging naar haar toe met een grijns. Het spijt me Lulu maar ik heb geen keus. Hij ging naar zijn zus toe en stak een giftige drakentand dolk in haar maag het enige wat door haar huid heen ging. Hij liet de dolk in haar zitten ze veranderde weer in mens ze zag er vreselijk uit maar hij mocht haar niet helpen. Hij keek richting het bos. Ik hoop dat je blij bent Jonathan er is een draak aan het sterven! Lars liep weg en wist niets van het gif van een draken beet af.

Jonathan doe het niet het is en blijft mijn broer ik reken wel met hem af! Hij schudde zijn kop. Hij was gewoon maar wat aan het uittesten. Hij zag dat ze naar Lars opaf ging. Lars veranderde weer in een mens. Er gebeurde veel, uiteindlijk zag hij Luna cryperend op de grond liggen. Hij kookte van woede, ze had hem gered. Nu ging hij haar helpen. Zo snel als hij kon rende hij op Lars af. Hij was best wel heel klein tegenover Jonathan. Grommend stond hij vlak voor Lars. Hij opende zijn mond een klein beetje, maar een spleetje. Maar je zag het vuur al in zijn bek, klaar om te ontsnappen. Tja, bij zijn drakensoort bestond je mond nu eenmaal uit vuur. Vroeger was zijn soort er in overvloed, ze hadden allemaal een zwaard en een pantser. Maar ze werden met uitsterven bedreigt door een grotere soort. Zijn ogen waren van vuur. Geen pupil of iris, alleen vuur. Hij brulde recht in Lars zijn gezicht en hief zijn zwaard op, klaar om Lars te pletten. Maar diep in hem werd hij tegengehouden. Kwam het door het feit dat ze nu allebij draken waren? Hij liet zijn zwaard zakken en ging een paar stappen achteruit. Hij moest zijn lach inhouden, zijn gezicht, hij was bang geweest. Tja, hij was bijna twee keer zo groot en bestond bijna alleen maar uit vuur.

Lars hoorde iets achter hem komen hij draaide zich om en zag een draak zonder irissen en met een bek vol vuur. Die soort was toch al uitgestorven? Vreemd maar echt onder de indruk was hij niet er was maar één draak waar hij bang voor was en dat was Diablo. Hij was de koning aller draken hij was gigantisch. Daar tegen was deze draak maar een miertje. De draak dacht dat hij bang was maar hij was helemaal niet bang voor de draak voor hem hij was bang dat zijn zus zou sterven. Hij keek even naar de idiote draak voor hem en liet toen een rookbom ontploffen toen de rook weg was was hij ook verdwenenen.



-lars uit-

Lars ging weg, dat werd tijd zeg. Meteen ging hij naar Luna toe. Hij legde zijn zwaard neer. Als hij nu zou veranderen, zou hij naakt zijn en dat was ook niet bepaald interessant. Hij bedacht zo snel mogelijk een oplossing. Hij trok de dolk uit Luna haar maag. Uiteindelijk veranderde hij toch, gelukkig had hij geprobeerd de spreuk te gebruiken waar hij kleren had. Alleen was het niet zo goed gelukt. Hij had een short aan die voor de helft in flarden gesheurd was. Tja, beter dan niets. Meteen zette hij zijn lippen op de wonde en begon hard te zuigen. Er kwam bloed in zijn bek, en gif. Hij probeerde de ijzer achtige smaak te negeren. Hij zag dat Luna al wat beterde. Uiteindelijk stopte hij en spuwde het bloed met het gif uit. Hij scheurde nog een stukje van zijn short af en depte even in haar wonde. Hij merkte dat ze nog steeds aan het doodgaan was. Paniekerig begon hij mond op mond beademing toe te passen. Hij probeerde zich erop te focussen van niet te snel en niet te hard te drukken op haar borst. Hij bleef maar doorgaan en doorgaan. Ze moest terug levend worden. Een traan rolde over zijn wang en hij had spijt dat hij zo bot tegen haar gedaan had. Hij merkte ook dat hij opeens veel meer belang hechte aan draken. Hij bleef de mond op mond beademing toepassen.

Ze zag met een heel wazige blik Jonathan op haar af komen hij was weer mens en hij zette Meteen zijn lippen op de wonde en begon hard te zuigen. Ze worstelde tegen het brandde ze bropeerde hem van haar af te slaan maar het lukte niet. Er kwam bloed in zijn bek, en gif. Hij zag dat Luna al wat beterde. Uiteindelijk stopte hij en spuwde het bloed met het gif uit. Hij scheurde nog een stukje van zijn short af en depte even in haar wonde. Hij merkte dat ze nog steeds aan het doodgaan was. Paniekerig begon hij mond op mond beademing toe te passen. Ze schrok maar langs één kant voelde het best lekker hij rook ineens zo anders zo heerlijk. Maar ze wilde het niet. Hij probeerde zich erop te focussen van niet te snel en niet te hard te drukken op haar borst. Hij bleef maar doorgaan en doorgaan. Ze opende haar ogen en keek even geschrokken ze ging een paar meter achteruit en keek hem aan. Ze was beter maar werd een beetje duizelig van zijn nieuwe aantrekkings kracht. Ze keek even weg. En zei met een hese fluistertoon dankje.

Luna 'vloog' weg, meteen een aantal passen achteruit. Hij zuchtte en was blij dat ze leefde. Hij plofte neer zodat hij op zijn rug lag. dankje. Hoorde hij. Hij negeerde het even en probeerde even alles op een rijtje te zetten. Was zijn nieuwe vorm echt een draak? Wel jammer dat er geen vlies tussen zijn vleugels zat, anders kon ij vliegen. Hij zuchtte en staarde naar de lucht. Hij kon het amper geloven, maar was wel blij. Nu kon hij zich tenminste veel beter verdedigen. "Gaat het ondertussen wat beter?" Voreg hij terwijl hij nog steeds naar de wolken staarden. Het duurde even vooraleer hij zich alles weer herinnerde. De flarden herinneringen werden weer aan elkaar gemaakt. Hij had bijna Lars vermoord? Hij keek naar Luna. "Sorry dat ik zo onaardig tegen je deed, ik was gewoon wat van streek." Voor het eerst voelde hij zich tot haar aangetrokken. Nee, het mocht niet. Alex was de ware, Alex was zijn liefde.

"Gaat het ondertussen wat beter?" Voreg hij terwijl hij nog steeds naar de wolken staarden. Hij keek naar Luna. "Sorry dat ik zo onaardig tegen je deed, ik was gewoon wat van streek." Luna ging recht zitten tegen een boom en hield haar hand op haar wonde ze lachte even. Het gaat prima,dankzij jouw. Ze keek naar hem en hij was zo schattig en die geur was zo overweldigend. Het spijt mij ook dat ik je bijna vermoord had en dat mijn vriendje je haat en mijn broer je gebeten heeft... Eigenlijk had hij veel redenen om haar te haten als ze er zo over nadacht. Het waaide even en zijn nieuwe heerlijke drakengeur kwam weer omhoog hij rook zo lekker langs één kant wilde ze nu tegen hem aankruipen en door zijn haar strelen. Maar langs de andere kant voelde ze zich vreselijk schuldig tegenover Eron dat ze zo over Jonathan zat te denken. Er kwam weer een windvlaag en zonder dat ze het echt door had kneep ze haar neus dicht zodat ze niet lnger verlijd werd.

Het gaat prima,dankzij jouw. Zijn wangen kleurde lichtjes rood. Het spijt mij ook dat ik je bijna vermoord had en dat mijn vriendje je haat en mijn broer je gebeten heeft... Hij grijnsde en staarde weer verder naar de wolken. Hij voelde zich best tot haar aangetrokken. Het was stil en er waaide een windvlaag vanuit zijn richting naar Luna toe. Hij ging rechtzitten en merkte dat ze haar neus dichtkneep. Hij keek haar verward aan en begon even aan zichzelf te ruiken. Om te controleren of hij stonk, maar hij rook toch geen vreemde geurtjes. Hij keek haar niet begrijpend aan. Daarna haalde hij zijn schouders op en ging weer liggen. Stilte. "Zou Alex het erg vinden dat ik nu een draak ben? Ik bedoel, iedereen denkt slecht over ons. Misschien dumpt ze me dan wel gewoon omdat ik een draak ben." Zijn stem was wanhopig. Dat was vaak bij dat soort meisjes, ze dumpten hun vriendje als ze iets hadden waar over geroddelod werd, slecht geroddeld. Hij zuchtte.

Hij keek haar niet begrijpend aan. Luna lachte schaapachtig en deed haar neus weer open. Ze rook zijn zalige hypnotizerende geur weer. Daarna haalde hij zijn schouders op en ging weer liggen. Stilte. "Zou Alex het erg vinden dat ik nu een draak ben? Ik bedoel, iedereen denkt slecht over ons. Misschien dumpt ze me dan wel gewoon omdat ik een draak ben." Zijn stem was wanhopig. Luna stond op met een pijnscheut en ging langs hem zitten. Ze legde haar hand op zijn schouder om hem te troosten (en zichzelf te ondersteunen). Ach doe niet zo gek Jonathan, een jongen zo als jij word nooit gedumpt voor zo een reden. Ze lachte even en de wind kwam weer terug nu kon ze zelfs zijn honingzoete adem ruiken. En voor ze het wist had haarf instinct het overgenomen en lagen haar lippen op de zijne. Ze werd weer wakker en met een ruk lostte ze zijn lippen het deed even pijn in haar buik. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht. Ow sorry Jonathan ik wilde niet.... maar.... het spijt me..... je ruikt zo onweerstaanbaar omdat je nu een draak bent. Ze voelde zichzelf vreselijk. Ze had Eron bedrogen en ze had het nog leuk gevonden ook.

Ach doe niet zo gek Jonathan, een jongen zo als jij word nooit gedumpt voor zo een reden. Ze had haar hand op zijn schouder gelegd. Ze rook wel goed, dat het hem nooit eerder was opgevallen? Opeens kuste ze hem. Ze trok zich meteen weer weg en sloeg haar handen voor haar gezicht. Ow sorry Jonathan ik wilde niet.... maar.... het spijt me..... je ruikt zo onweerstaanbaar omdat je nu een draak bent. Hij omhelsde haar en suste haar wat. "Luna, het geeft niets. Niemand zal er achter komen. Dat beloof ik je. Je hoeft je geen zorgen te maken." Zou dat waar zijn van dat drakengedoe? Zou het daardoor zijn dat ze zo extreem heerlijk rook? Er sneed een gure wind langs zijn huid. Het drong tot hem door dat hij alleen nog maar een halve short aan had. Hij zuchtte, het begon al best wel koud te worden. "Vind je het erg als ik ga, of wil je liever dat ik even blijf?" Hij keek haar recht in haar ogen. Ze waren zo mooi, zo fel, zo helder. Net twee kristallen. Nee, dit mocht niet. Hij sloot even zijn ogen en keek daarna naar de grond. Hij moest zich op Alex focussen.

Hij omhelsde haar en suste haar wat. "Luna, het geeft niets. Niemand zal er achter komen. Dat beloof ik je. Je hoeft je geen zorgen te maken." Zijn omhelzing was zo zalig zo warm. Ze werd weer overdonderd door zijn geur maar het kon niet. Hij zuchtte, het begon al best wel koud te worden. "Vind je het erg als ik ga, of wil je liever dat ik even blijf?" Hij keek haar recht in haar ogen. Haar ogen werden groot. Ze wilde dat hij bleef ze wilde niet dat die zalige geur verdween. Ze wilde niet dat zijn warmte verdween. Luna draaide haar hoofd even weg en spuwde vuur. Het was blauw en heel heet ze legde haar hoofd tegen hem. Blijf alsjeblieft. Ze wilde nu nog niet weg dan zou ze Eron onder ogen moeten komen en dan zou hij kwaad op haar zijn ze wist dat ze niets voor hem verborgen kon houden.

Ze draaide zich om en spuwde blauw vuur. Verschrikt sprong hij achteruit. Ze legde haar hoofd op zijn borstaks. Blijf alsjeblieft. Hij grijnsde. Ze rook zo heerlijk. Hij streelde door haar blonde haren. Ze roken zo lekker. Hij kon zich echt niet meer inhouden, hoe hard hij ook zijn best deed. Hij bukte zijn hoofd wat en kuste haar in haar hals. Zijn lippen geleden verder naar boven over haar zachte huid. Hij kuste haar wang. Zijn lippen gleden opzij, naar haar mondhoek en voor hij het wist. Raakte zijn lippen die van haar. Hij kuste haar zacht en teder. Hij kon er niets aan doen, zijn draak was de baas nu. Hij merkte dat draken moeilijker waren om te beheersen, zijn wolvenkant. had hij steeds onder controle. Hij merkte dat ze meekuste en zijn hand gleed naar haar wang. Met zijn duim streelde hij haar wang.

Hij grijnsde. Hij streelde door haar blonde haren. Ze giechelde even. Hij bukte zijn hoofd wat en kuste haar in haar hals. Zijn lippen geleden verder naar boven over haar zachte huid. Ze wilde hem tegenhouden maar haar draak en haar instinct dachten daar anders over zij verlangden ook zo heftig naar hem. Hij kuste haar wang. Zijn lippen gleden opzij, naar haar mondhoek en voor ze het wist. Raakte zijn lippen die van haar. Ze kuste meteen mee en ze kroop op zijn schoot ze wreef met haar handen door zijn warrige haar. Hij kuste haar zacht en teder. zijn hand gleed naar haar wang. Met zijn duim streelde hij haar wang. De kus werd steeds heviger en ze duwde hem een beetje omver ze lag op hem en haar wond was ze al bijna vergeten. Ze verlangde zo naar hem en met die weinige kleren die hij aanhad was hij nog onweerstaanbaarder. Ze wilde meer dan deze kus iets wat Eron nooit wilde,iets wat ze nog nooit gedaan had ze dacht nu niet aan Eron maar ze wist daat het schuldgevoel straks ondragelijk zou zijn en dat ze spijt zou krijgen maar ze wilde het haar instinct was te sterk en hij kuste zo goed...

De kus werd heftig. Jonathan vocht tegen zijn zelfbeheersing. Na een tijd, net op tijd, vond hij zijn zelfbeheersing. Hij stopte en kroop onder haar vandaan. Hij ging een paar stappen weg en keerde zijn rug naar haar. Hij keek naar de grond en was even sprakeloss. "Ik denk dat het beter is als we een beetje afstand houden als we praten." Zijn stem was emotieloos en hij voelde zich ontzettend schuldig, schuldig tegenover Eron en Alex. "Als Eron er moeilijk over doet, geef je mij maar de schuld." Hij staarde nog steeds naar de grond.

Luna kwam weer bij zinnen toen hij stopte. Hij stopte en kroop onder haar vandaan. Hij ging een paar stappen weg en keerde zijn rug naar haar. Hij keek naar de grond en was even sprakeloss. Ze ging weer zitten en keek naar de grond. "Ik denk dat het beter is als we een beetje afstand houden als we praten." Zijn stem was emotieloos. "Als Eron er moeilijk over doet, geef je mij maar de schuld." Hij staarde nog steeds naar de grond. Luna zuchtte hoe fijn ze het ook gevonden had ze deelde zijn schuldgevoel. Het was vreselijk wat ze gedaan hadden. Ze voelde zich zo vreselijk ze had pas toekomst plannen gemaakt en nu was ze aan het zoenen geweest met een ander. En als hij niet gestopt was wie weet wat er dan nog was gebeurd. Ze zuchtte. Ik denk dat het beter is als we elkaar gewoon niet meer zien Jonathan. We zijn te omstuimig en onze draken hebben elkaar nu geproeft het zal enkel nog moeilijker worden nu. Ze stond recht en liep naar hem toe ze gaf hem een laatste kus een lange en passioneele zodat hij wist dat dit het afscheid was. Ze liep het donkere bos in en huilde huilde omdat dit alles zoveel moeilijker maakte dan het al was ze moest Eron gaan zoeken en het opbiechten voordat hij geruchten zou horen en hun relatie onherstelbaar zou zijn.

Ik denk dat het beter is als we elkaar gewoon niet meer zien Jonathan. We zijn te omstuimig en onze draken hebben elkaar nu geproeft het zal enkel nog moeilijker worden nu. Ze kuste hem, lang en passioneel. Daarna ging ze weg. Een traan rolde uit zijn ooghoek. Wat had hij gedaan? Hij werd woedend en kwaad op zichzelf. Zijn kleren scheurde en er stond een draak. Dit keer anders dan de vorige, uit woede was hij veranderd. Zijn zwaard en pantser waren weg. Goed, dan was hij tenminste kwetsbaar. Hij beukte een aantal bomen tegen de grond en brulde luid. Daarna vloog hij hoog door de lucht. Hij wist niet naar waar, maar hij moest zijn agressie kunnen afwerken. Het was best leuk om te vliegen. Hij had het nog nooit eerder gedaan. Maar hij merkte dat het hem kalmeerde.

-Jonathan uit-