Hurt

Jonathan kon niet meer leven met het schuldgevoel. Hij had Alex al de hele tijd ontlopen. Hij had al haar sms'jes genegeerd. Een traan rolde over zijn wang. In het midden van de open plek bleef hij staan. Hij nam zijn gsm en sms'te het volgende:

Alex,
zou je naar de openplek willen komen. Ik wil even praten.

-Jonathan-

Geen kusjes, geen hartjes, geen melig gedoe. Hij verzond het bericht en ging zitten. Hij stak het ding weg. Hij had zijn tranen gedroogt en er was geen spoor meer van over. Hij rook Alex al, hij zag haar al. Jonathan keek naar de grond en slikte. Hij was bang voor wat er ging komen. Hij trilde uit angst en sloot even zijn ogen. Hij ademde diep in en uit.

Ze had al een tijd niets meer van Jonathan gehoord ze had hem niet meer gezien sinds het bal. Ze vond het raar en ze wilde hem zien maar hij was er nooit. En als ze in zijn bruine ogen keek waren die niet meer vol vonken net zoals vroeger. Plots ging haar gsm het was Jonathan's persoonlijke ringtoon. Ze greep haar gsm en las het bericht.
Alex,
zou je naar de openplek willen komen. Ik wil even praten.

-Jonathan-

Ze slikte even dat bericht was zo raar zo leeg zo niet Jonathan. Maar ze wilde hem zo graag zien en ze nam haar jas en ging naar buiten het was niet zo een goed weer maar dat maakte haar niet uit. Ze zag haar grote liefde al staan en ze begon te rennen haar voeten gingen maar niet snel genoeg ze wilde sneller zijn satijnzachte huid voelen. Ze was eindelijk bij hem en ze gaf hem een kus maar hij kuste niet mee. Ze snapte het niet ze keek hem niet-begrijpend aan. Jonathan wat is er toch? Heb ik iets verkkeerd gedaan?

Ze kwam op hij afgerend en ze kuste hem. Maar hij lostte meteen en keek naar de grond. Jonathan wat is er toch? Heb ik iets verkeerd gedaan? Hij zuchtte en keek naar de grond. Hij wist niet hoe hij moest beginnen. "Alex, ik moet je wat vertellen. Ik heb met Luna gekust." Zijn ogen werden waterig en hij keek haar doordringend aan. Er rolde een traan over zijn wang. "Het was sterker dan mezelf, het is nogal moeilijk uit te leggen dus ik laat het hier maar bij. Wil je het me asjeblieft vergeven?" Zijn stem trilde en klonk onzeker. Hij ging een stap naar haar toe en wilde haar wang strelen met zijn hand. Maar ze sloeg zijn hand weg. Jonathan keek naar de grond. Wat had hij toch gedaan?

Hij zuchtte en keek naar de grond. Ze keek hem aan en haar ogen werden steeds groter wat was er toch? "Alex, ik moet je wat vertellen. Ik heb met Luna gekust." Zijn ogen werden waterig en hij keek haar doordringend aan. Er rolde een traan over zijn wang. Ze keek hem ongelovig aan. Met Luna! He kon hij dat doen ze voelde hoe ze een steek in haar hart kreeg en hoe het lekker fijn werd gestampt. "Het was sterker dan mezelf, het is nogal moeilijk uit te leggen dus ik laat het hier maar bij. Wil je het me asjeblieft vergeven?" Zijn stem trilde en klonk onzeker. Hij ging een stap naar haar toe en wilde haar wang strelen met zijn hand. Maar ze sloeg zijn hand weg. Jonathan keek naar de grond. Ze voelde hoe haar hart gebroken was en nu vol van woede en verwijtenis zat. Ze sloeg met haar vlakke hand in zijn gezicht en duwde hem omver. Ze keek hem met ogen vol vuur aan. Ze deed haar schoenen uit die ze ooit van hem had gekregen en smeet hem naar zijn kop. Hoe kun je! Hoe kun je mij bedriegen met die mislukte salamander! Ik dacht dat je haar haatte?! Blijkbaar dus niet zo hard als je met haar gaat flikflooien hè?! Hij lag op de grond en ze stampte met haar bloote voet recht in zijn banaan. (dat had ze van Lucy geleerd) Alex was echt boos op hem maar dat kwam vooral door het verdriet. Ik wist wel dat je niet te vertrouwen was! Je hebt altijd gelogen je hebt altijd gezegd dat je van me hield en nooit een ander wou en dan doe je zo iets! Jij bent echt zielig kerel! Ze stampte nog eens op zijn banaan. Ik wil je nooit meer zien Jonathan en de cheerleaders zul je ook niet meer kunnen verleiden met je gladde praatjes! Ze liep woest weg nadat ze de ketting met het halve hartje erop dat ze van hem had gekregen in stukken brak en het verfrommelde metaal naar hem toe smeet. Ik hoop dat je word opgevreten door die blonde del!


LUISTEREN!
https://www.youtube.com/watch?v=WOKI_tIBWVI&feature=endscreen&NR=1

Hij kreeg een klap in zijn gezicht en werd omver geduwd. Daarna kreeg hij nog eens de schoenen die hij ooit voor haar had gekocht naar zijn hoofd gesmeten. Hoe kun je! Hoe kun je mij bedriegen met die mislukte salamander! Ik dacht dat je haar haatte?! Blijkbaar dus niet zo hard als je met haar gaat flikflooien hè?! Hij keek naar de grond en er rolde een traan over zijn wang. Opeens kreeg hij een stamp net in zijn kruis. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Ik wist wel dat je niet te vertrouwen was! Je hebt altijd gelogen je hebt altijd gezegd dat je van me hield en nooit een ander wou en dan doe je zo iets! Jij bent echt zielig kerel! Hij kreeg weer een stamp en schreeuwde weer van de pijn. Ik wil je nooit meer zien Jonathan en de cheerleaders zul je ook niet meer kunnen verleiden met je gladde praatjes! Ze deed het halve hartje uit en verbrijzelde het. Daarna gooide ze het weg. Er rolde duizenden tranen uit zijn ooghoeken. Zijn hand gleed naar zijn ketting, hij had die nog steeds aan. Ik hoop dat je word opgevreten door die blonde del Hij stond recht en ging naar haar toe. Zijn gezicht zat onder de tranen. "Alex alsjeblieft, doe me dit niet aan. Ik kan niet zonder je, niemand kan tegen je op. Het ging perongeluk, ik kon er niets aan doen. Het was een ongelukje." Zijn stem trilde. Jonathan had verschrikkelijk veel spijt, maar wist dat het te laat was.

De kerel begon te huilen als een baby toen ze niet al te zachtaardig zijn geschubte banaan probeerde te pureeren. Dat was het enige waar ze hem nog kon raken het enige ding dat nog niet met haar verbonden was geweest dat wilde ze nu verwoesten zodat hij het nooit aan die blonde del zou kunnen schenken. Zijn gezicht zat onder de tranen. "Alex alsjeblieft, doe me dit niet aan. Ik kan niet zonder je, niemand kan tegen je op. Het ging perongeluk, ik kon er niets aan doen. Het was een ongelukje." Zijn stem trilde. Ze was woest en boog zich over hem net alsof ze hem een kus wilde geven maar in plaats daarvan stampte ze zo hard op zijn rib dat ie gekneust moest zijn. Met iemand zoenen doe je niet perongelijk! En zeker niet met iemand die je haat! Ze was echt boos en wilde niets meer met de jongen te maken hebben. En die tranen waren zo zielig. Weet je wat Jonathan je kan mijn kontje kussen het is vorbij je hebt je kans verkeken jongen! Ze moest dit hard duidelijk maken dat het OVER was!

Ze stampte tegen zijn ribben. Maar het deed niet zo fel pijn, hij was gedeeltelijk draak. Met iemand zoenen doe je niet perongelijk! En zeker niet met iemand die je haat! Hij werd dit keer kwaad. De tranen brandde weg en hij trilde van woede. Weet je wat Jonathan je kan mijn kontje kussen het is vorbij je hebt je kans verkeken jongen! Hij sloot zijn ogen en hoopte dat hij zich kon beheersen. Maar dat lukte niet. Woedend met gesloten ogen stond hij recht. Hij opende zijn ogen. Geen iris, geen pupil, vuur. Hij opende zijn mond lichtjes, zodat er enkel een spleetje was. Je zag dat er vuur in zat. Hij groeide en werd gigantisch. Hij kreeg schudden en werd zwart. Hier en daar kreeg hij stekels. Hij was wel vier zo groot als Alex. Hij ging met zijn kop recht tegenover haar gezicht en brulde. Het enige wat ze nu zou zien in is vuur. Hij hief zijn poot op om haar te slaan maar beheersde zichzelf. Net voor hij haar raakte, sloeg hij tegen een boom. Hij beukte een rij van zeven bomen omver. Hij keek naar de lucht en spuwde vuur in de lucht. Met zijn vuist sloeg hij brullend tegen de grond. Hij huilde, maar je zag het niet omdat zijn tranen meteen verdampte. Woest vloog hij de lucht in om te kalmeren. Hij moest rust vinden, op welke manier dan ook.

Plots stond Jonathan recht, zijn ogen van vuur en hij werd gigantisch. Alex verstijfde van angst ze zag hoe hij veranderde in een draak. Hij brulde in haar gezicht en wilde slaan maar iets hield hem tegen waardoor hij een stel bomen omver sloeg. Hij vloog omhoog en ze schreeuwde naar hem! Ooh ja ga maar weg jij lelijke schubbe kop! Ze was zo kwaad dat het wel leek alsof ze in brand stond en toen ze keek zag ze ook dat ze daatwerkelijk in brand stond. Ze schrok en verwachtte een pijnlijk brandend gevoel maar ze voelde het vuur niet. Ze was nog steeds razend en toen keek ze nog eens naar zichzelf ze zag dat ze een fenix was geworden een natuurlijke (en enige) vijand van de draak. Ze schrok eerst even maar ze was wel blij nu kon ze haar stomme Ex een kopje kleiner gaan maken ze vloog hem achterna en landde met haar scherpe nagels op zijn rug. Ze pikte in zijn vleugels met haar scherpe snavel zodat er kleine gaatjes in het vlies kwamen.

Ooh ja ga maar weg jij lelijke schubbe kop! Hij negeerde haar. Opeens kwam er een feniks achter hem aan. Hij was nog steeds twee koppen groter, maar toch vloog hij weg. De feniks pikte gaten in zijn vleugels. Hij wist al meteen wie het was. Hij stortte naar beneden. Waarom liet ze hem niet gewoon met rust? Hij gromde lichtjes naar haar. Hij moest een oplossing vinden. Hij begon weg te rennen, maar hij wist dat het geen goede oplossing was en draaide zich om. Hij stond pal voor de feniks en brulde recht in haar gezicht. Jonathan was een pak groter en behoorde tot de top drie grootste draken. Hij stond op de tweede plaats, zijn soort toch. Finiksen waren altijd al kleiner geweest, behalven de titanen, maar die leefden hier niet. Daar was deze planeet te klein voor. Met zijn hand drukte hij haar de grond op. Hij had haar in wurggreep tegen de grond gedrukt. Hij wist dat ze hem kon verstaan. "Laat me met rust! Ik wil weg hier!" Hij liet haar los en ging weg. Was het dan niet genoeg geweest. Hij dacht altijd al dat het draken waren die zich niet konden beheersen, maar blijkbaar waren het dus feniksen. Hij merkte dat Alex hem niet meer volgde. Mooi, dan kon hij eindelijk tot rust komen. Hij stopte en verzorgde de twee wondes in zijn vleugels. Opeens dacht hij aan Lars. Hij brulde luid en duidelijk naar Lars om te zeggen dat hij moest komen. Jonathan veranderde weer in een mens en had een short en een t-shirt aan. Wachtend leunde hij tegen een boom.

Hij wilde nu zijn opdracht graag gaan afmaken die jongen moest eraan. Hij had zijn assisans kleren aan en zijn ogen waren weer verkleurd. Hij rook een mannelijke draak en Jonathan hij sloop er ninja achtig naartoe en toen rook hij de geur van een fenix maar die was al verder weg. Hij zag een draak die verdacht veel naar Jonathan rook. Toen herinnerde hij zich iets als je gebeten werd door een draak en niet dood was werd je er zelf één als het gif niet weg gehaald werd. Hij grijnsde en liep naar de draak toe hij had geen angst voor de draak niemand kon een night fury aan zonder speciale trucjes enkel Diablo's draak was sterker en sneller. Lars wist nu al dat deze toch best interresant was en aangezien het nu geen optie meer was om hem te doden moest hij hem inlijven Jonathan werd weer mens en Lars doemde op uit de mist. Hallo Johnny. Iets verkeerd gedaan? Dat zag er niet zo goed uit voor een relatie hè? Hij grijnsde en hij opserveerde met drakenogen.

Hallo Johnny. Iets verkeerd gedaan? Dat zag er niet zo goed uit voor een relatie hè? Jonathan sloot zijn ogen en probeerde zich in te houden. Hij opende ze weer. "Als je me nog één keer Johnny noemt, steek ik je kop in de grond." Hij gromde lichtjes. Hij probeerde zich te kalmeren door eraan te denken waarom hij hem geroepen had. "Ik had je gesprek met Tess gehoord... En gezien." Hij ging naar Lars toe en met een ijzige greep, greep hij zijn hand. Jonathan keek naar zijn pols en grijnsde. "Dus zij heeft dit ook hé? Wel, ik wil het ook." Hij keek Lars doordringend aan. "Ik wíl de taak van de persoon die je het meest haat volbrengen. Ik wíl zijn bloed drinken. Ik wíl dat mijn pols voor altijd verminkt wordt. Ik wíl vervloekt worden." Je kon zien dat hij het meende en geen grapjes maakte. Hij wist dat de tattoo bij hem minder pijn zal doen, omdat het vrijwillig is. Niet dat het veel zal afdoen, maar toch iets. "Ik wíl en zál de dood zien, maken en zijn." Hij liet Lars zijn pols los. Hopelijk had hij door dat dit gemeend was.

-HEB POST AANGEPAST!!!-

"Als je me nog één keer Johnny noemt, steek ik je kop in de grond." Hij gromde lichtjes. Lars moest lachen. "Ik had je gesprek met Tess gehoord... En gezien." Nu gromde Lars even dat was privé geweest. Hij ging naar Lars toe en met een ijzige greep, greep hij zijn hand. Jonathan keek naar zijn pols en grijnsde. Lars kon zijn pols makkelijk loskrijgen maar hij wilde wel eens weten wat hij nu ging doen. "Dus zij heeft dit ook hé? Wel, ik wil het ook." Hij keek Lars doordringend aan. Lars trok zijn pols met een ruk terug en gromde. Zwijg over Tessa jij! "Ik wíl de taak van de persoon die je het meest haat volbrengen. Ik wíl zijn bloed drinken. Ik wíl dat mijn pols voor altijd verminkt wordt. Ik wíl vervloekt worden." Je kon zien dat hij het meende en geen grapjes maakte. "Ik wíl en zál de dood zien, maken en zijn." Lars grijnsde dit was nog simpeler dan hij al gedacht had hij kreeg een duivelse grijns. Het is maar een verzoek.... Toen hij dat zei kwamen er allemaal doorens uit de grond die zwart waren van de duistere magie. Ze grepen Jonathans armen en benen vast terwijl ging Lars naar hem toe met zijn extra giftige dolk. Hij sneet ermee in Jonathans pols. En lachtte. Welkom in the evil dragon group soldaat! Hij kreeg een duivelse grijns.

Lars grijnsde duivels, die jongen was echt ziek in zijn kop. Het is maar een verzoek.... Hij liet de duistere dorens hem vastgrijpen. Lars sneed de tattoo uit met zijn giftige dolk. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Toen het gedaan was keek hij er grijnzend naar. Welkom in the evil dragon group soldaat! Met zijn vinger gleed hij over de wonde die stilaan een tattoo werd. Hij keek er grijnzend naar. Daarna keek hij weer met die doordringende blik naar Lars. "Ik zou het liefst nu al beginnen met de taak. Heb je een dolk voor mij?" Jonathan wilde zijn opdracht uitvoeren en wel nu meteen. Hij wilde de persoon die hij het meest haatte vermoorden. Hij stak zijn hand al uit, wachten tot Lars hem een dolk gaf.

Hij keek er grijnzend naar. Daarna keek hij weer met die doordringende blik naar Lars. "Ik zou het liefst nu al beginnen met de taak. Heb je een dolk voor mij?" Jonathan wilde zijn opdracht uitvoeren en wel nu meteen. Hij stak zijn hand al uit, wachten tot Lars hem een dolk gaf. Lars keek hem nogal vreemd aan, wat had die gast? En sommige mensen dachten dat hij gek was?! Dan hadden ze deze gast zeker nog niet ontmoet!!!! Lars gaf hem de dolk. En grijnsde. Wie ga je doden? Dat kind dat het net heeft uitgemaakt? Hij grijnsde nog harder. Of ga ja haar eerst "straffen"? Hij grijnsde ja bij dat meisje moest hij ook eens langs gaan. Al hoe wel.... dat zou zijn lieve Tessa niet zo apressieren.

https://www.youtube.com/watch?v=c50iyYDmEeo&feature=related -> luisteren

Hij kreeg een dolk, in het handvat was een draak gegraveerd. Wie ga je doden? Dat kind dat het net heeft uitgemaakt? Hij merkte dat Lars grijnsde. Of ga ja haar eerst "straffen"? Hij negeerde wat Lars zei. Waarom zou hij haar straffen of vermoorden? Het was zijn schuld, er was op dit moment maar één iemand die hij haatte. Jonathan staarde emotieloos voor zich uit. Geen tranen, geen waterige ogen. Hij nam de dolk met twee handen vast en bracht hem ter hoogte van zijn borst. Hij keerde de punt naar zichzelf. Langzaam bracht hij de dolk richting zijn hart. Zijn leven flitste voorbij door zijn hoofd. Maar hij bleef emotieloos staren, zijn ademhaling en hartslag waren normaal. Zo koelbloedig was hij nog nooit geweest. Aan de geur van de dolk merkte hij dat die vol gif zat. De punt raakte zijn huid. Hij stopte even. Maar hij begon weer verder te gaan. Ondertussen was er al een kleine snee. "Ik bén de dood." zei hij kalm en koelbloedig.

Jonathan staarde emotieloos voor zich uit. Geen tranen, geen waterige ogen. Hij nam de dolk met twee handen vast en bracht hem ter hoogte van zijn borst. Lars keek hem verbaasd aan wat was die GEK van plan? Hij keerde de punt naar zichzelf. Langzaam bracht hij de dolk richting zijn hart. hij bleef emotieloos staren, zijn ademhaling en hartslag waren normaal. De punt raakte zijn huid. Hij stopte even. Maar hij begon weer verder te gaan. Ondertussen was er al een kleine snee. "Ik bén de dood." zei hij kalm en koelbloedig. Lars keek hem niet begrijpend aan. Als hij zo bleef doorgaan zou hij zichzelf vermoorden. Lars gromde en met een venijnige hoekschop trapte hij dedolk uit Jonathans hand. Hij gromde. Wat denk je dat je aan het doen bent?! Als je bij de group zit blijf je erbij tot dat Diablo besluit dat je onbruikbaar bent zelfmoord is geen optie! Hij raapte de dolk op en stak die in zijn zak. Hij grijnsde. Maar als je door dat meisje je zo gedraagt heb ik geen andere keus. Hij vloog omhoog in zijn Fury vorm en kwam terug met Alex tussen zijn klauwen. Hij grijnsde. Dood de fenix Jonathan! Dood haar! Hij smeet Alex voor zijn voeten.

De dolk werd uit zijn handen geschopt. Wat denk je dat je aan het doen bent?! Als je bij de group zit blijf je erbij tot dat Diablo besluit dat je onbruikbaar bent zelfmoord is geen optie! Begreep die jongen het dan niet? Maar als je door dat meisje je zo gedraagt heb ik geen andere keus. Hij veranderde in een draak. Maar Jonathan verroerde zich niet en bleef koelbloedig voor zich uit staren. Dood de fenix Jonathan! Dood haar! Alex lag voor zijn voeten maar hij bewoog niet. Hij bleef maar naar één punt staren. "Mijn opdracht is de persoon vermoorden die ik het meest haat, wel op dit moment is dat maar één iemand." Hij keek Lars doordringend aan. "De enige persoon die ik haat, ben ik zelf." Hij gromde naar Lars. Jonathan veranderde in zijn gigantische draak. Hij brak één van zijn stekels af, de stekel was hard en vlijmscherp. Hij richtte de scherpe kant naar zichzelf. Bracht het dichter naar zijn hart, maar dit keer sneller. Hij stak wat verder in de snee die hij al eerder gemaakt had. Hij wilde doorduwen, maar werd weer tegengehouden.

Ze was net in haar kamer toen ze plots een klauw zag uit het raam steken ze werd niet al te zachtaardig werd ontvoerd. Ze werd weer naar dat zelfde veldje gebracht. Daar zag ze Jonathan voor zich uitstaren. Ze werd voor zijn voeten gesmeten door de witte draak. Dood de fenix Jonathan! Dood haar! Ze keek met ogen vol angst naar Jonathan. Hij bleef maar naar één punt staren. "Mijn opdracht is de persoon vermoorden die ik het meest haat, wel op dit moment is dat maar één iemand." Hij keek Lars doordringend aan. "De enige persoon die ik haat, ben ik zelf." Hij gromde naar Lars. Jonathan veranderde in zijn gigantische draak. Hij brak één van zijn stekels af, de stekel was hard en vlijmscherp. Hij richtte de scherpe kant naar zichzelf. Bracht het dichter naar zijn hart, maar dit keer sneller. Hij stak wat verder in de snee die hij al eerder gemaakt had. Hij wilde doorduwen, maar werd weer tegengehouden. Alex wilde niet dat hij zelfmoord pleegde dus ze stond wankel recht. Ze nam de stekel ze had geen angst voor de 2 draken de enige angst die ze had was dat Jonathan zou sterven. Ze legde haar kleine handjes op de stekel en trok hem uit Jonathan ze smeet hem weg en keek naar zijn vurige ogen en zij huilde ze vreef over zijn vurige geschubte kaak. Niet doen Jonathan doe me dat niet aaan.... Ze had haar handen over zijn hoofd gelegd en gaf hem een kus op zijn neus.

Alex trok de stekel uit hem. Ze wreef over zijn geschubte kaak. Jonathans gelaatsuitdrukking veranderde meteen. Hij keek vol medeleven naar Alex. Niet doen Jonathan doe me dat niet aan.... Ze gaf hem een kus op zijn neus. Maar hij veranderde meteen weer. Hij werd weer hard. Voorzichtig zette hij Alex op de grond. Hij keek naar de tattoo. Waarom had hij dit gedaan? Verward keek hij om zich heen. Hij wilde graag veranderen, maar dat ging hier niet. Hij keek weer naar Alex, dan weer naar Lars. Hij wist niet wat doen. Jonathan wilde Alex graag, maar hij wilde haar niet opnieuw kwetsen. Hij wilde haar niet kwetsen met een ander. Hij wist dat ze hem kon verstaan. "Alex, ik wil je niet opnieuw kwetsen. Het zal nooit wat tussen ons worden." Daarna keek hij weer naar Lars. "Wanneer moet ik op gesprek naar onze meester?" Aangezien Lars ook een draak was, konden ze met elkaar communiceren.

"Alex, ik wil je niet opnieuw kwetsen. Het zal nooit wat tussen ons worden." Daarna keek hij weer naar Lars. "Wanneer moet ik op gesprek naar onze meester?" Alex liet een traan vallen en ze stond nog steeds tegen Jonathan aan het kon haar niet meer schelen dat hij haar bedrogen had ze hield teveel van hem. Ze keek naar Jonathan het maakte haar niet uit dat hij een draak was of dat hij het nu moeilijker had om van andere meisjes te blijven het liet haar koud maar ze kon het niet zeggen tegen hem ze durfde het niet nawat ze had gezegd. Ze draaide zich om naar de witte night fury. Ze was woest op hem omdat hij haar had meegesleurd Ze ging naar hem toe en gaf de draak een klap in zijn gezicht. Alex wist genoeg van draken en ook van de draken beet en de aantrekkings kracht. Ze was echt razend op degene die een monster van haar lieve Jonathan had gemaakt. Ze sloeg Lars in zijn gezicht en begon tegen hem te schreeuwen. Jij gemene lelijke schubbenkop! Wat heb je met MIJN Jonathan gedaan?!

Hij moest bijna kotsen bij het zien van dat meisje eerst had ze bijna Jonathans worst gepureerd en nu gaf ze hem kusjes en redde zijn leven. Niet doen Jonathan doe me dat niet aan.... "Alex, ik wil je niet opnieuw kwetsen. Het zal nooit wat tussen ons worden." Oe die kwam hard aan. Hij grinnikte. Daarna keek hij weer naar Lars. "Wanneer moet ik op gesprek naar onze meester?" Aangezien Lars ook een draak was, konden ze met elkaar communiceren. Hij wilde antwoorden maar ineens kwam dat meisje op hem af. Ze begon tegen hem te schreeuwen en gaf hem een klap in zijn gezicht. Jij gemene lelijke schubbenkop! Wat heb je met MIJN Jonathan gedaan?! Hij grijnsde en greep haar met zijn voorste poten vast Hij draaide zijn staart rond haar heen en hield haar zo vast. Hij keek weer naar Jonathan. Pittig ding zeg. Maar goed morgen moet je mee naar de meester daar gaat hij de vloek verzegelen. Hij grijnsde en gooide Alex naar Jonathan toe. En neem de fenix mee dan kan Diablo beslissen wat we met haar gaan doen. En zorg dat je deze opdracht niet verpest of één van je geliefden zal het voelen.
Hij lachte duivels en vloog toen weg.

Lars nam Alex vast. Voor het eerst leek hij even niets meer voor haar te voelen. Het maakte hem niet uit wat er met haar gebeurde. Pittig ding zeg. Maar goed morgen moet je mee naar de meester daar gaat hij de vloek verzegelen. Hij gooide Alex voor zijn poten. En neem de fenix mee dan kan Diablo beslissen wat we met haar gaan doen. En zorg dat je deze opdracht niet verpest of één van je geliefden zal het voelen. Hij knikte. Lars vloog weg. Jonathan was nog steeds een draak en keek naar Alex. Ze lag voor zijn poten. Jonathan veranderde weer in een mens, hij had een jeansshort aan. Hij gromde licht naar Alex en was nog steeds koelbloedig. Hij greep haar pols en sleurde haar mee. Voor de rest negeerde hij haar. Hij wist perfect dat er ergens een grot was. Hij duwde haar de grot in. Met een spreuk liet hij tralies verschijnen. Alex kon niet meer weg, ze zat gevangen.

Alex werd vast gegrepen door Lars en hij begon te praten. Pittig ding zeg. Maar goed morgen moet je mee naar de meester daar gaat hij de vloek verzegelen. Hij gooide Alex voor Jonathans poten ze keek omhoog naar de draak maar hij staarde koelbloedig vooruit. . En neem de fenix mee dan kan Diablo beslissen wat we met haar gaan doen. En zorg dat je deze opdracht niet verpest of één van je geliefden zal het voelen. Hij knikte. Lars vloog weg. Alex keek bang naar Jonathan die weer terug veranderde in een mens. Hij gromde licht naar Alex en was nog steeds koelbloedig. Hij greep haar pols en sleurde haar mee. Voor de rest negeerde hij haar. Hij duwde haar de grot in. Met een spreuk liet hij tralies verschijnen. Alex had een schram op gelopen door al dat geduw en op de grond landen. Ze ging naar de tralies toe en keek naar Jonathan die voor zich uitstaarde als een echte siepier. Alex vroeg hem iets met een zachte en bange stem. Wat ben je met mij van plan? Ze had niet meer de kracht om te vechten ze was zo moe en wat had het voor zin? Er was niets meer om voor te vechten....

Wat ben je met mij van plan? Langzaam draaide hij zijn hoofd naar haar. Een valse grijns verscheen rond zijn lippen. Hij stond recht en ging naar haar toe. "Ik ga mijn taak volbrengen, lieverd." Zijn hand met de tattoo gleed tussen de tralies door en hij streelde over haar wang. Toen hij begon te spreken, trok hij zijn hand terug. "We zullen wel zien wat Diablo doet." Hij keek naar de uitgang van de grot. Het begon al best laat te worden. Het was ook verschrikkelijk koud. Hij grijnsde en blaasde een klein 'kampvuurtje' aan de kant van Alex zodat ze het niet te koud zou krijgen. Daarna blies hij aan zijn kant ook een vuurtje, alleen een veel groter. Tja, hij had ook minder aan. "Zo beter, schatje?" Hij lachtte luid en duivels. Jonathan werd een beetje gek in zijn kop. Zijn maag knorde een beetje. "Blijf hier, o ja, dat is waar, je kan helemaal niet weg." Hij grijnsde en ging naar buiten. Hij veranderde in een draak.

Na enkele minuutjes kwam hij terug met twee konijnen in zijn bek, Alex was er nog steeds. Hij veranderde weer. Hij had weer enkel een short aan en hield de konijnen in zijn hand. Hij was snel langs zijn kamer geweest en had een zakmes meegenomen. Hij sneed de beesten open en haalde al het eetbare eruit, de rest gooide hij uit de grot. Hij roosterde het vlees boven een vuurtje. Het waren twee evengrootte stukken. Het was lekker, net zoals de konijnenlapjes uit de winkel. Hij gaf Alex een stuk en at daarna zijn stuk op.

Langzaam draaide hij zijn hoofd naar haar. Een valse grijns verscheen rond zijn lippen. Hij stond recht en ging naar haar toe. "Ik ga mijn taak volbrengen, lieverd." Zijn hand met de tattoo gleed tussen de tralies door en hij streelde over haar wang. Normaal genoot ze van zijn aanraking maar dit was anders dit was niet prettig,niet Jonathanerig. Toen hij begon te spreken, trok hij zijn hand terug. "We zullen wel zien wat Diablo doet." Ze rilde bij die naam ze had al veel over hem gehoord, hij was duivels en bloeddorstig. Hij grijnsde en blaasde een klein 'kampvuurtje' aan de kant van Alex zodat ze het niet te koud zou krijgen. Daarna blies hij aan zijn kant ook een vuurtje, alleen een veel groter. Tja, hij had ook minder aan. "Zo beter, schatje?" Hij lachtte luid en duivels. Ze draaide haar hoofd weg en ging helemaal achteraan in de grot zitten ze wilde helemaal niet in zijn buurt zijn niet nu hij zo was. Zijn maag knorde een beetje. "Blijf hier, o ja, dat is waar, je kan helemaal niet weg." Hij grijnsde en ging naar buiten. Hij veranderde in een draak. Alex vouwde zichzelf op als een bolletje. En ze legde haar hand even op de tralies toen merkte ze dat ze hem kon smelten. Ze begon het lichtjes te doen maar stopte meteen toen haar sipier terug was. Hij had konijnen bij en gooide een mals stuk vlees naar haar toe ze had best honger maar ze wilde niets van hem aannemen. Ze nam het stuk vlees vast met haar hand en ze verhitte het zo hard dat er enkel nog een hoopje as van over bleef. Ze zag dat Jonathan niet keek en begon de tralies nog wat verder te smeten er was nu al 1 buis bijna volledig doorgebrand.