Just workout (Elyssa)

Jonathan was pas nieuw op deze school en had nu eventjes vrij. Hij wist niet wat doen, hij had gehoord dat er een atlethiek baan was. Misschien kon hij wat rondjes gaan rennen? Meteen deed hij zijn loop short, t-shirt en loopschoenen aan. Het was koud buiten, maar hij had al zoveel weerstand opgebouwt dat hij er tegen kon. De atlethiek baan was gigantisch, het leek wel een droom. Jonathan hield van lange afstanden rennen, daar kreeg hij een mooi figuur van. Meteen begon hij te lopen. Af en toe, stak hij wat leerlingen voorbij. De meeste bekeken hem raar aan. Zou het komen omdat hij een zomer loop outfit aan had? De meeste liepen in een lange jogingbroek en een trui, maar dat was niets voor hem. Jonathan liep rustig een aantal rondjes en de tijd verstreek. Na een uurtje lopen, ging hij stretchen. Hij wilde liever geen spierpijn hebben. Daarna ging hij op de bank zitten en dronk wat water uit een flesje. Normaal zou hij nu al lang vrienden gemaakt hebben, maar hij wist niet wat zeggen. De meeste keken hem raar aan, of soms ook vuil. Misschien zou hij hier wel alleen moeten leven, op deze grote school. Jonathan nam een handdoek om zijn zweet af te vegen, er was namelijk veel wind en het was nogal koud om stil te zitten in een short en t-shirt. Verveeld staarde hij voor zich uit, wat was het saai hier. Hij was beter niet naar deze school gekomen, was hij maar naar een andere school gegaan.

(only Elyssa)

Met verwonderde blik merkte ze de jongen op die bezig was op de baan en volgde zijn handelingen. Ongemerkt vormde haar lippen een lichte glimlach toen ze zijn handelingen zag, beseffend dat ze hem nooit na zou kunnen doen. Na een uurtje lopen, ging hij stretchen. Daarna ging hij op de bank zitten en dronk wat water uit een flesje. "Zag... zag er goed uit." zei ze glimlachend, haar verlegenheid proberend de baas te worden. "Je doet dat zeker wel vaker." terwijl ze sprak toverde ze een gemaakte glimlach op haar gezicht, zichzelf van binnen doodslaant door haar belachelijke uitspraak. Natuurlijk deed hij het vaker, dat was duidelijk te zien. Gauw keek ze weg, voelde haar wangen weer een tintje donkerder worden en wensde dat ze beton kon vervormen zodat ze door de grond heen zou kunnen zakken.

Er naderde een meisje met bruin haar. "Zag.. zag er goed uit." Hij glimlachte. "Je doet dat zeker wel vaker." Hij zag hoe het meisje haar wangen verkleurde en grinnikte haast onhoorbaar. "Ik probeer het toch iedere dag." Glimlachend stak hij zijn hand uit naar het meisje. "Ik ben Jonathan, aangenaam. Ik ben nieuw hier. Wie ben jij?" vroeg hij vriendelijk. Hij was blij dat hij iemand leerde kennen. Misschien was dit wel het begin van een nieuwe vriendschap? Je weet maar nooit. "Kom gerust naast me zitten." Hij schoof wat op zodat er plaats was op de bank. "Vertel eens wat meer over jezelf." Jonathans sympathieke kant kwam naar boven. Dat gebeurde meestal als hij een gesprek begon. Jonathan nam nog een slok van het flesje water terwijl hij geboeid naar het meisje luisterde. Ze was best aardig en grappig. In welke mentorklas zou ze zitten? Misschien zat zij ook wel bij Master Sykes in de klas. Dat zou best handig zijn, dan kende hij tenminste al één iemand uit zijn klas. Hopelijk zou de klas leuk en aangenaam zijn, beter dan zijn klas in de andere school. Daar haatte iedereen elkaar, behalve hem, iedereen liep achter hem aan wat hem best wel irriteerde. Maar wat wil je ook? Het was een school voor tovenaars, niet voor tovenaar-shapeshifters.

(flut)

"Ik probeer het toch iedere dag." Glimlachend stak hij zijn hand uit naar het meisje. "Ik ben Jonathan, aangenaam. Ik ben nieuw hier. Wie ben jij?" vroeg hij vriendelijk. Na zijn gebaar stak ze haar hand ook uit en plaatste deze in de zijne die naar haar toe gestoken werd. "Elyssa" sprak ze, meer aarzelend alsof ze niet zeker was van haar eigen naam. Ze glimlachte lichtjes, meer bewust van haar eigen wangen die tegen haar zin in roder werden dan van de buitenwereld. Haar ogen schoten snel naar de plek waar de jongen bezig was geweest, daarna weer terug naar zijn ogen. "Ook aangenaam, Ik ben ook nieuw hier." "Kom gerust naast me zitten." Hij schoof wat op zodat er plaats was op de bank. "Vertel eens wat meer over jezelf." Daarna ging ze op de bank zitten. "Vertel eens wat meer over mezelf." mompelde ze 'even' in zichzelf. Ik ben zestien, ik zit in het 5de in de mentorklas van Master Sykes. Mijn lievelingsvakken zijn Vliegles & Sport, en ik heb gekozen voor Verweer tegen Dark Magic en Kruidenkunde uit de keuzevakken van Leerjaar 5. Vertel je ook eens wat meer over jezelf?" Jonathan nam nog een slok van het flesje water. "Mag ik ook een slok van het flesje water?"

"Elyssa" Zei ze aarzelend. "Ook aangenaam, Ik ben ook nieuw hier." Het meisje ging naast hem zitten. "Vertel eens wat meer over mezelf." mompelde ze. Ik ben zestien, ik zit in het 5de in de mentorklas van Master Sykes. Mijn lievelingsvakken zijn Vliegles & Sport, en ik heb gekozen voor Verweer tegen Dark Magic en Kruidenkunde uit de keuzevakken van Leerjaar 5. Vertel je ook eens wat meer over jezelf?" Jonathan grinnikte. "Mag ik ook een slok van het flesje water?" Hij gaf het flesje aan het meisje. "Tuurlijk mag je dat. Wel, ik ben Jonathan en zit bij jou in de mentorklas. We hebben dezelfde lievelingsvakken. We hebben exact dezelfde keuzevakken." Jonathan lachtte. Ze hadden best wel veel gemeen met elkaar. Jonathan keek naar de loopbaan. "Zin in een wedstrijdje?" Hij gebaarde glimlachend naar de atlethiek piste.

En hij gaf het flesje water aan het meisje."Tuurlijk mag je dat. Wel, ik ben Jonathan en zit bij jou in de mentorklas. We hebben dezelfde lievelingsvakken. We hebben exact dezelfde keuzevakken." Elyssa nam een slok van het flesje water terwijl ze geboeid naar de jongen luisterde. "Hebben we dezelfde lievelingsvakken? Hebben we exact dezelfde keuzevakken?" Ze gaf het flesje water terug aan de jongen. "We hebben best wel veel gemeen met elkaar. Jonathan keek naar de loopbaan. "Zin in een wedstrijdje?" Hij gebaarde glimlachend naar de atlethiek piste. Ik heb zin in een wedstrijdje als je zin hebt in een wedstrijdje. zei ze glimlachend.

"Hebben we dezelfde lievelingsvakken? Hebben we exact dezelfde keuzevakken?" Hij knikte. "We hebben best wel veel gemeen met elkaar. Jonathan grijnsde. Ik heb zin in een wedstrijdje als je zin hebt in een wedstrijdje. Jonathan stond recht en ging op de loopbaan staan. "Eén rondje. Degene die als eerste is wint... Wat best normaal is." Hij grinnikte. "De verliezer moet tien keer pompen, in de sneeuw." Jonathan grijnsde breed. Hij wilde haar wel eens zien pompen. "Kom je?" vroeg hij met een brede grijns. Hij had zin in het wedstrijdje, Jonathan hield over het algemeen van wedstrijdjes. Het maakte hem niet veel uit of hij verloor of won. Het ging om het plezier ervan. Jonathan stond al klaar in vertrekhouding en blies warme lucht in zijn handen. Daarna wreef hij even zijn handen over elkaar zodat die het warm hadden.

Jonathan stond recht en ging op de loopbaan staan. "Eén rondje. Degene die als eerste is wint... Wat best normaal is." Hij grinnikte. "De verliezer moet tien keer pompen, in de sneeuw." Jonathan grijnsde breed. "Kom je?" vroeg hij met een brede grijns. "Ik kom al, ik kom al,..." Elyssa stond recht en ging op de loopbaan staan. Meteen deed ze haar witte jurk uit, en eronder had ze haar loop short, t-shirt en loopschoenen aan. Haar witte t-shirt, die ze altijd aan had bij lange afstanden rennen, was inmiddels al donkerder geworden door het zweet. Jonathan stond al klaar in vertrekhouding en blies warme lucht in zijn handen. "Ik ben er klaar voor, ben je er ook klaar voor?" Daarna wreef hij even zijn handen over elkaar zodat die het warm hadden. Heb je het koud of zo, aan je handen?" vroeg ze glimlachend. "Ik zal je handen opwarmen. Geef je mij je handen?" Ze glimlachte. Ze keek naar Jonathan.

"Ik kom al, ik kom al,..." Elyssa deed haar jurk aan. Ging ze nu echt naakt rennen? Maar toen begreep hij het, ze had er sportkleren onderaan. "Ik ben er klaar voor, ben je er ook klaar voor?" Jonathan knikte. Heb je het koud of zo, aan je handen?" Hij grinnikte. "Ik zal je handen opwarmen. Geef je mij je handen?" Hij keek haar glimlachend aan. "Ik probeerde er gewoon professioneel uit te zien. Maar dat lukt dus blijkbaar niet." Hij lachte. "Wel euh... Dan ga ik maar eens." Meteen begon hij over de loopbaan te rennen. Hij keek niet achterom, maar hij wist wel dat Elyssa nog achter hem was. Hij moest lachen van de gedachten dat Elyssa in de sneeuw zou moeten pompen. Die gedachte liet hem nog sneller gaan. Hij merkte dat hij ondertussen al in de helft zat. Jonathan hield van rennen, het was zijn lievelingssport. Vroeger deed hij het vaak om af te kicken, om van het verleden weg te rennen. Om je herinneringen achter je te laten. Steeds heeft hij geprobeert niet achterom te kijken, maar hij heeft iedere keer al gefaald en zijn herinneringen haalde hem, weer in. Gewoon door te vertragen omdat hij zijn hoofd draaide.

"Ik probeerde er gewoon professioneel uit te zien. Maar dat lukt dus blijkbaar niet." Hij lachte. "Je ziet er professioneel uit." zei ze glimlachend. "Wel euh... Dan ga ik maar eens." Meteen begon hij over de loopbaan te rennen. Hij keek niet achterom, maar hij wist wel dat Elyssa nog achter hem was. Hij moest lachen van de gedachten dat Elyssa in de sneeuw zou moeten pompen. Die gedachte liet hem nog sneller gaan. Hij merkte dat hij ondertussen al in de helft zat. In een blauwe flits verscheen Elyssa, naast Jonathan. "Volgens mij zou jij in de sneeuw moeten pompen." zei ze glimlachend. Meteen begon ze 'verder' te lopen. Af en toe, stak ze wat leerlingen voorbij. De meeste bekeken haar raar aan. Zou het komen omdat ze een zomer loop outfit aan had? De meeste liepen in een lange jogingbroek en een trui, maar dat was niets voor haar.