sneaky problems

Alles verliep maar gewoontjes, te gewoontjes naar zijn zin. De jongeman had zin in adrenaline, voor zover dat hier kon. Opeens kreeg hij een idee, wat als hij nu eens een regel overtrad? Alleen nu nog welk probleem? Opeens wist hij het. Jonathan lag in zijn bed, net zoals iedereen. Het was al een tijdje slaaptijd, maar hij was een wolf. Wolven waren nachtdieren. Stiekem sloop hij zijn bed uit. Vervolgens de slaapzaal uit. Zijn ogen wende moeiteloos aan het donker. Zonder geluid, sloop door de gangen, en uiteindelijk kwam hij bij de deur van de meisjes slaapzalen. Hij opende de deur en kwam in een smalle, lange gang terecht. Zo stil als hij kon sloop hij verder, natuurlijk had hij de deur wel gesloten. Aan het eind van de gang was een deur. Voorzichtig opende hij die en keek er eerst met zijn hoofd door. Jonathan had voor hij vertrok, snel een lange joggingbroek aangedaan en een strak T-shirt waar je perfect al zijn spieren in zag. Jonathan stapte volledig door de deur en kwam nu terecht in een zitkamer, niemand te bespeuren. Het was eigenlijk ongeveer hetzelfde zoals bij de jongens, alleen was het er hier meer... Vrouwelijker. Jonathan bestudeerde de kamer en liep er in rond. Hij ging naar een kastje waar een vaas stond en bekeek hem. Hij was zilver en je kon er perfect je spiegelbeeld in zien. Omdat hij zo geboeid was, had hij niet door dat er iemand kwam. Opeens zag hij in de weerspiegeling van de vaas een meisje staan. Met een ruk draaide hij zich om en lachte schaapachtig. "Euhmm... Hoi?" Hij wist niet hoe hij moest reageren.

Alex werd wakker van voetstappen geen vrouwenvoetstappen nee van een man. Ze wist het zeker vrouwen zette hun voeten anders bij het wandelen. Maar welke man zou naar de meisjes zalen komen? Het schoolhoofd zou het vast niet zijn zijn voetstappen klonken anders. Dat was het handige en vervelende aan vos zijn je hoorde alles héél scherp. Alex was nu toch wakker en was wel nieuwsgierig naar degene die zo dom was om naar hier te sluipen. Alex sprong uit bed en keek nog even in de spiegel ze had haar haar in een losse vlecht en ze droeg haar mouwloze pyama met een een korte short. Op bloote voeten sloop ze haar kamer uit zoals alleen vossen dat konden. Haar weg verlichte ze met de luminus spreuk. Ze kwam in een kamer uit en bleef daar stok stijf staan voor haar stond een hééél lekker ding. Ineens vond ze het geen dom idee meer dat hij naar hier was geslopen nu vond ze het zelfs schattig. "Euhmm... Hoi?" Zei het lekkertje lichtjes geschrokken. Alex lachtte. Jij houd zeker van problemen? Alex liep een boogje om hem heen en ging in de bank zitten.

Het meisje moest lachen en Jonathan zuchtte opgelucht. Jij houd zeker van problemen? Het meisje ging in een bank zitten, Jonathan ging naast haar zitten. "Tja, ik verveelde me een beetje heel hard." Hij grinnikte en bestudeerde haar. Ze zag er best mooi uit, en sexy... Ze zag er sportief uit en had het perfecte lichaam voor een cheerleader. Onbewust trok hij heel even een wenkbrauw omhoog. Ze was niet mis. Hij stak zijn hand uit. "Jonathan, je mag Nathan zeggen als je wil. Of Nath, of je verzint zelf iets." Hij grijnsde breed. Daarna keek hij nog eens wat rond, het rook hier wel naar vrouwenparfum, totaal anders dan bij de jongens. Het was hier ook veel opgeruimder en netjeser. Best leuk om in een nette kamer te zitten. Misschien moesten ze ook waar eens opruimen in hun zithoek, hmm, nee, de poetsvrouw zal dat wel doen. "Ik zit in het vijfde. Jij?" vroeg hij uiteindelijk.

Jonathan ging naast haar zitten. "Tja, ik verveelde me een beetje heel hard." Hij grinnikte en bestudeerde haar. Alex begon hem ook te bestuderen en zelfs bij het vage licht en zijn T-shirt aan zag ze dat hij een atletisch lichaam had. Onbewust trok hij heel even een wenkbrauw omhoog. Ze kende dat soort blikken en gooide haar haar achteruit zodat hij alles nog beter kon bekijken. Hij stak zijn hand uit. "Jonathan, je mag Nathan zeggen als je wil. Of Nath, of je verzint zelf iets." Hij grijnsde breed. Alex grijnsde terug. Mijn naam is Axellle,Marie-louse,Fransien,Ellen, Katrien,Bertreise Russo, Maar zeg maar gewoon Alex. Ze zag hoe hij de kamer bestudeerde. "Ik zit in het vijfde. Jij?" vroeg hij uiteindelijk. Alex lachte verlijdelijk. Ik ook, maar kom anders mee naar mijn kamer daar vinden ze je minder snel.

Mijn naam is Axellle,Marie-louse,Fransien,Ellen, Katrien,Bertreise Russo, Maar zeg maar gewoon Alex. Onbewust viel zijn mond open. Zo'n lange naam? Ik ook, maar kom anders mee naar mijn kamer daar vinden ze je minder snel. Hij grijnsde geheimzinnig en ging wat korter bij haar. "Denk je dat het wel zo'n goed idee is om naar je kamer te gaan?" Hij knipoogde speels. Daarna stond hij recht. "Niet dat ik het erg vind om naar je kamer te gaan hoor." Jonathan liet zich een beetje gaan en had daar diep, heel diep vanbinnen wel wat spijt van. Soms was het sterker dan hemzelf, maar dat maakte hij later wel weer goed. Misschien kwam het gewoon wat door de hormonen. Afwachtend keek hij naar Alex.

Hij grijnsde geheimzinnig en ging wat korter bij haar. "Denk je dat het wel zo'n goed idee is om naar je kamer te gaan?" Hij knipoogde speels. Daarna stond hij recht. "Niet dat ik het erg vind om naar je kamer te gaan hoor." Alex grijnsde hij wilde het dus zo spelen hè? Alex ging met haar hand langs zijn kaak terwijl ze voorbij hem liep. Tuurlijk is het een goed idee. Ze keek hem geheimzinnig aan. Tenzij je beng bent natuurlijk? Alex lachtte en liep naar haar kamer die er altijd kraaknet bijlag enkel haar cheerleading outfit hing op de paspop. Alex ging op haar bed liggen en wachte tot de jongen zou komen.

Alex streelde hem aan zijn kaak. Tuurlijk is het een goed idee. Hij volgde haar met zijn ogen. Tenzij je bang bent natuurlijk? Alex liep haar kamer in en Jonathan volgde. Het was er heel netjes en er hing een cheerleading kostuum op een paspop. Hij had al vanaf het begin zo'n vermoeden. Alex ging op haar bed zitten en Jonathan sloot de deur achter hem, zodat er minder kans was dat ze hem zouden horen praten. Hij leunde tegen de deur. "Zo, Alex, wat ben jij? Ik ben een wolf." Hij grinnikte, hij had journalist moeten worden. Tja, dit waren nu eenmaal standaardvragen. Veel beters wist hij nu even niet, zijn inspiratie was op...

(... net zoals die van mij xD)

Hij deed de deur op slot. Spannend dacht ze in haar zelf. Hij leunde tegen de deur. "Zo, Alex, wat ben jij? Ik ben een wolf." Alex lachtte en ging op haar bed zitten. Een wolf dus hè interresant. Heb je dat echt niet door? Veel mensen zien het al aan mijn karakter. Ze lachte. Ik ben een snow fox. Zei ze tot slot maar. Ze sprong van haar bed en ging recht tegenover hem staan ze legde haar hand op zijn buik om zijn six pack te kunnen voelen. Je moet me toch eens gaan vertellen waarom jij zo gespierd bent Nathje! Ze had wel een vermoede dat hij een sporter ofzo was maar ze wilde het toch zeker worden.

Een wolf dus hè interresant. Heb je dat echt niet door? Veel mensen zien het al aan mijn karakter. Alex lachte. Ik ben een snow fox. Alex kwam naar hem toe en legde haar hand op zijn six pack. Je moet me toch eens gaan vertellen waarom jij zo gespierd bent Nathje! Hij grinnikte. "Ik fitness en loop iedere dag, mijn lievelingsvak is ook sport." Hij grijnsde en merkte dat anderen zouden binnenkijken. "Klein momentje." Hij knipoogde speels en ging naar het raam toe. Daarna trok hij het gordijn ervoor. Vervolgens ging hij terug naar haar toe. "Je komt toch voor me cheerleaden als ik een wedstrijd speel hé?" Vroeg hij verleidelijk. Hij ging nog een stapje dichter naar haar toe, tot hij bijna tegen haar stond.

"Ik fitness en loop iedere dag, mijn lievelingsvak is ook sport." Hij grijnsde en merkte dat anderen zouden binnenkijken. "Klein momentje." Hij knipoogde speels en ging naar het raam toe. Daarna trok hij het gordijn ervoor. Wat was die jongen vanplan dat zijn vriende absoluut niet mochten zien? Vervolgens ging hij terug naar haar toe. "Je komt toch voor me cheerleaden als ik een wedstrijd speel hé?" Vroeg hij verleidelijk. Hij ging nog een stapje dichter naar haar toe, tot hij bijna tegen haar stond. Alex' hart ging sneller slaan. Maar ze bleef haar coole stem behouden. Tuurlijk Jonathan. Zei ze met een verleidelijke stem terwijl ze met haar vingers langs zijn kaak streek. Ze voelde kleine stoppeltjes zo cute!

Tuurlijk Jonathan. Haar vingers streken langs zijn kaak. Hij voelde zijn hart sneller slaan. Voelde hij nu net een vonk? Nee dat kan niet. Hij keek haar recht in haar ogen en streek een haarlok uit haar gezicht. Hij bracht zijn gezicht dichter bij die van haar. Net toen hun lippen elkaar gingen raken, trok hij zich terug en draaide zich om. Hij keek naar het tapijt op de grond. "Sorry, ik kon me niet beheersen, alsjeblieft, vergeef het me." Hij bleef naar het tapijt staren, hij moest echt wat aan zijn zelfbeheersing gaan doen. Hij kon zich goed beheersen, behalve bij dit soort dingen. Hij was beter niet naar hier geslopen. Hij zuchtte.

Hij streek een haarlok van haar haar aan de kant. En boog steeds dichter naar haar toe ze kon zijn adem tegen haar gezicht voelen en ze kreeg het nog heter. Het crusiale moment kwam eraan hun lippen gingen elkaar aanraken en toen... trok hij terug Alex keek hem niet begrijpend aan voelde hij de vonk die oversprong niet? Alex keek hem verward aan. "Sorry, ik kon me niet beheersen, alsjeblieft, vergeef het me." Hij bleef naar het tapijt staren. Alex wreef met haar hand over zijn schouder en tilde zijn kin omhoog. Ze keek hem recht in zijn ogen. Ik vond het net leuk dat je je beheersing verloor. Zei ze met een schattig lachje. Ze hoopte dat ze hem niet had weggejaagd ze wilde graag dat hij bleef.

Alex kwam terug naar hem toe en wreef over zijn schouder, daarna tilde ze zijn kin omhoog zodat ze recht in zijn ogen keek. Ik vond het net leuk dat je je beheersing verloor. Ze lachte schattig en Jonathan lachte ook. "Als ik je stoor ofzo, dan zeg je het maar. Ik wil je nachtrust niet verpesten." Hij knipoogde. Hij wist niet hoe het kwam, maar het leek wel liefde op het eerste zicht. Ze was zo mooi, lief en schattig. Maar waarschijnlijk was het niet wederzijds, waarschijnlijk deed ze maar alsof, voor de grap. Waarschijnlijk dacht ze dat hij dit ook maar voor de grap deed. Maar dat maakte hem niets uit, want hij hield van haar.

"Als ik je stoor ofzo, dan zeg je het maar. Ik wil je nachtrust niet verpesten." Hij knipoogde. Er schoot een vlaag van paniek door haar heen en voor ze het goed en wel besefte schreeuwde ze luid. Nee blijf! Ze sloeg haar handen voor haar mond en om de situatie een beetje te redden voegde ze met een piepstem er aan toe Alsje...alsjeblieft? Ze knipperde met haar ogen en ging toen op haar bed in kleermakerzit zitten hij vond haar vast heel stom nu. Ze zou het echt verschrikkelijk vinden vreemd genoeg had ze één of andere chemie met die jongen het leek wel alsof ze elkaar al jaren kende. Maar niet zo als broer of zus nee dit gevoel was meer liefde....

Nee blijf! Schreeuwde Alex. Jonathan schrok. Alsje...alsjeblieft? Hij grinnikte en Alex ging op haar bed zitten. Hij kwam dichterbij en ging liggen. Hij staarde even naar het plafond en daarna naar haar. "Je bent mooi." fluisterde hij. Het maanlicht dat zich nog een weg kon banen, verlichte haar gezicht. Hij werd er sprakeloos van. Zij was het mooiste meisje dat hij ooit gezien had. Jonathan ging naast haar zitten en staarde liefdevol in haar ogen. Hij was nog nooit zo'n mooi meisje als haar tegengekomen. Ze was mooi, lief, schattig en grappig. Maar zij zag hem waarschijnlijk aan als een player, een meisjes gamer. Maar dat was hij niet, veel meisjes dachten dat van hem en durfde niet in zijn beurt te komen.

Jonathan kwam langs haar liggen. "Je bent mooi." fluisterde hij. Terwijl hij haar aankeek. Haar wangen begonnen rood te worden. Dankje... Fluisterde ze zacht in zijn oor. Alex gaf hem een kusje op zijn wang heel voorzichtig en teder bang om hem weg te jagen. Jij mag er ook wel zijn hoor zei ze schaapachtig. Ze lachte en aaide door zijn haar. Ze ging met haar hoofd op zijn borst liggen en luisterde naar zijn hartslag. Het was zo rustgevend. Ze fluisterde: Wil je vannacht niet hier blijven? Ik denk dat ik nog wel een onzichtbaarheidsmantel in mijn kast heb liggen... Vroeg ze met een smekend stemmetje. Ze zou het echt leuk vinden als ze de hele avond naar zijn ademhaling kon luisteren en zijn warmte voelen.

Dankje... fluisterde ze, ze gaf hem een zacht kusje op zijn wang. Hij voelde meteen hoe hij het warm kreeg. Jij mag er ook wel zijn hoor Hij glimlachte. Ze streelde in zijn haar. Wil je vannacht niet hier blijven? Ik denk dat ik nog wel een onzichtbaarheidsmantel in mijn kast heb liggen.. Hij grinnikte. "Kan ik doen." Hij begon in haar haren te strelen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. "Trouwens, mooie actie die je op die gang gemaakt had." Hij glimlachte en bleef haar haar strelen. Het was rustgevend om voor haar te waken. Het maakte hem niets uit als er nu een leerkracht binnenkwam. Voor haar zou hij alles doen. Misschien was het wel wederzijds? Maar hij moest eerst afwachten, ze kenden elkaar nog maar een half uur/uur. Ritmisch strelde hij verder.

"Kan ik doen." Hij begon in haar haren te strelen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Alex zuchtte opgelucht en genoot van zijn zachte aanrakingen. "Trouwens, mooie actie die je op die gang gemaakt had." Hij glimlachte en bleef haar haar strelen. Alex ogen werden even groot. Had hij dat gezien? Ze bloosde en probeerde zichzelf even uit de situatie te redden. Ow dat... zei ze luchtig. Zelf vond ze dat die cheer een beetje mislukt was. Ze moest snel van onderwerp veranderen om de boel te redden maar hoe? Ze begon nerveus te worden. En het lastige aan haar shapeshifting was dat ie wel eens naar boven kwam als ze hevige gevoelens kreeg zoals nu. lex begon te krimpen en veranderde in een witte vos. Ze sprong op Jonathans borst en rolde zich op tot een bolletje.

Ow dat... Opeens veranderde Alex in een witte vos die zich op zijn borst in een bolletje rolde. Hij schrok eerst even, maar toen moest hij lachen. Hij aaide haar over haar kop. "Gekkie, wacht, ik zal ook even transformeren." Hij legde Alex naast hem op het bed en opeens lag nu op Jonathans plek een wolf. Een grote wolf met verschillende kleuren, grijs/bruine tinten. Lachend keek hij haar aan. "Wat vind je er van?" vroeg zijn wolvenkarakter. Normaal konden ze elkaar verstaan. Hij begon te kwispelen. Het was best wel grappig om te communiceren in wolvenvorm. Hij stond recht en schudde zijn vacht uit. Alleen bewoog hij zo fel dat hij uit het bed viel. Hij lag op zijn rug van het lachen. Het was lang geleden dat hij nog eens zoveel lol gehad had. Hij stond weer recht en keek Alex aan met zijn tong uit zijn bek en fel kwispelend. Eigenlijk leek hij soms meer op een hond dan op een wolf.

Hij schrok eerst even, maar toen moest hij lachen. Hij aaide haar over haar kop. Ze spinde even (of wat vossen ook mogen doen als ze iets prettig vinden) "Gekkie, wacht, ik zal ook even transformeren." Hij legde Alex naast hem op het bed en opeens lag nu op Jonathans plek een wolf. Een grote wolf met verschillende kleuren, grijs/bruine tinten. Lachend keek hij haar aan. "Wat vind je er van?" vroeg zijn wolvenkarakter. Normaal konden ze elkaar verstaan. Hij begon te kwispelen. Alex was even niet instaat om iets te zeggen. Hij stond recht en schudde zijn vacht uit. Alleen bewoog hij zo fel dat hij uit het bed viel. Hij lag op zijn rug van het lachen. Hij stond weer recht en keek Alex aan met zijn tong uit zijn bek en fel kwispelend. Alex moest ook lachen en sprong van het bed recht voor Jonathan. Ze was best wel klein tegenover hem. Ze liep onder zijn poten door en wreef met haar kop tegen de zijkant van zijn schouder (hoger graakte ze niet). Jij bent wel groot hè pluizebol? Zei ze lachend. Alex zag er eigenlijk best sexy uit voor een vos. Ze sprong op haar stoel zodat haar hoofd nu boven Jonathans hoofd uitstak. En weet je als er nu een leraar binnenkomt kunnen we hem ook gewoon verscheuren! zei ze met een glimlach waardoor al haar scherpe tandjes zichtbaar waren.

Alex wreef met haar kop langs de zijkant van zijn schouder. Jij bent wel groot hè pluizebol? Hij grinnikte. Ze zag er best wel sexy uit. Soepel sprong ze op een stoel zodat ze nu groter dan hem was. En weet je als er nu een leraar binnenkomt kunnen we hem ook gewoon verscheuren! Ze liet al haar kleine, scherpe tandjes zien. Hij moest lachen. "Eén hap en, bye bye armpje." Hij grijnsde waardoor je al zijn grote, vlijmscherpe tanden zag. Jonathan keek even rond en merkte dat Alex een pashokje had. Zonder iets te vragen, keek hij in haar kast en vond een redelijk groote joggingbroek. Hij nam de broek in zijn bek en verdween in het pashokje. Hij kon de deur perfect sluiten. Daarna veranderde hij weer in een mens en trok de joggingbroek aan. Daarna kwam hij uit het pashokje. De joggingbroek viel nog wel mee, hij paste juist en zag er niet té vrouwelijk uit. Een T-shirt ging hij nu wel niet aandoen. Hij grinnikte. "Ik geef je die morgen terug."

"Eén hap en, bye bye armpje." Hij grijnsde waardoor je al zijn grote, vlijmscherpe tanden zag. Jonathan keek even rond en merkte dat Alex een pashokje had. Zonder iets te vragen, keek hij in haar kast en vond een redelijk groote joggingbroek. Hij nam de broek in zijn bek en verdween in het pashokje. Hij kon de deur perfect sluiten. Daarna veranderde hij weer in een mens en trok de joggingbroek aan. Daarna kwam hij uit het pashokje. De joggingbroek viel nog wel mee, hij paste juist en zag er niet té vrouwelijk uit. Een T-shirt ging hij nu wel niet aandoen. Hij grinnikte. "Ik geef je die morgen terug." Alex had gebruik gemaakt van zijn korte afwezigheid en had in een razend snel tempo haar korte rode kleedje zonder rug aangetrokken. Ze zat op de stoel met haar 1 been over het andere en grinsde. Je mag hem houden als je wilt hoor zei ze met een knipoog. Ze liep heup wiegend naar hem toe en ging met haar wijsvinger over zijn sixpack ze telde luidop 1...2...3...4...5...6! Toen keek ze hem aan en lachtte ze was dol op goedgetrainde jongens. Als mijn shape shifter vorm groter was geweest had ik je vast opgegeten! Grapte ze.

Je mag hem houden als je wilt hoor Hij grinnikte. Alex zag er best sexy uit, ze had een kort, rood kleedje zonder rug aan. Zonder dat hij het wist trok hij heel even één wenkbrauw op. Heupwiegend kwam Alex dichterbij. Met haar wijsvinger, gleed ze over zijn sixpack. 1...2...3...4...5...6! Ze lachte naar hem. Als mijn shape shifter vorm groter was geweest had ik je vast opgegeten! Hij grijnsde. "Tja, ik heb super veel moeite om jou niet op te eten." Hij knipoogde speels. Hij ging een stapje dichterbij en streelde teder haar wang. Hij sloot zijn ogen en kuste haar voorhoofd, zacht en teder. Hij had haar hoofd nog steeds vast en keek haar recht in haar ogen met zijn bruine ogen. Hij lachte liefdevol naar haar.

"Tja, ik heb super veel moeite om jou niet op te eten." Hij knipoogde speels. Hij ging een stapje dichterbij en streelde teder haar wang. Hij sloot zijn ogen en kuste haar voorhoofd, zacht en teder. Hij had haar hoofd nog steeds vast en keek haar recht in haar ogen met zijn bruine ogen. Hij lachte liefdevol naar haar. Alex moest blozen waardoor ze net een tomaat leek. Ze keek hem recht aan en wreef met haar hand door zijn warrige haar en over zijn kaaklijn waar ze zijn kleine baardje voelde. Ze vond de kus fijn op haar voorhoofd en liet zich meeslepen door haar hormonen. Ze ging met haar hoofd nog iets dichter naar het zijne en ging op haar tenen staan en Voor ze het door had waren haar volle volmaakte lippen op de zijne beland.....

Alex bloosde en hij glimlachte, wat was ze toch schattig. Ze wreef in zijn warrige bos haar en gleed verder over zijn kaaklijn. Alex kwam dichterbij en ging op haar tippen staan. Voor ze het wisten, raakten hun lippen elkaar. Jonathan kuste haar zacht en teder. Daarna opende hij glimlachend zijn ogen en streelde haar wang. Hij boog zich een beetje en kuste haar opnieuw. Zijn handen gleden naar haar middel. Ze was best mager. Maar haar uiterlijk maakte hem niets uit, haar innerlijk was alles wat telde. "Ik hou zielsveel van je." Fluisterde hij in haar orr met zijn ogen nog steeds gesloten. Jonathan kreeg het warm door zijn hormonen. Alles rondom hem verdween, behalve Alex. Zij was het belangrijkste in zijn leven geworden. Maar was het ook wel wederzijds? Wat moest hij nu doen als dat niet zo was? Hij bande de vragen uit zijn hoofd. Nee, Alex hield van hem. Anders had ze hem al lang geslagen.