this is not going according to plan

Nee, nee dit mocht niet. Hij had dit helemaal niet gepland en nu kon er vanalles misgaan. Licht hyperventilerend liep de zwartharige jongen door de gangen van de academy heen. Zijn ouders hadden hem hiernaartoe gestuurd zonder eerst te overleggen en daarom had hij niets op voorhand kunnen plannen. “Ok, rustig. Het komt heus wel goed.” De hele weg bleef hij in zichzelf mompelen dat het wel goed kwam, gewoon omdat hij zichzelf gerust wilde stellen. Aswin moest nu gewoon even bij de hoofdmeester langsgaan, zijn rooster ophalen en dan kon hij alles beginnen te plannen zoals hij altijd deed. Dus, nu moest hij alleen nog de weg naar dat kantoor vinden en dan… Abrupt bleef hij staan en voelde hoe iemand tegen hem aan knalde. “Hé, waarom stop je ineens?” Verontschuldigend keek hij achterom naar de jongen die tegen hem gelopen was. “Sorry,” mompelde hij zachtjes. Hij had een goede rede om ineens te stoppen,want hij wist namelijk helemaal niet waar het kantoor van de hoofdmeester zich bevond. Zie je nu wel dat je altijd een planning nodig hebt? Aswin draaide een rondje om zijn eigen as om te zien of er nog iemand voorbij liep, maar blijkbaar waren de lessen al begonnen en was er niemand te zien. Verslagen liet hij zich tegen de muur zakken en sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Ze wisten dat hij flipt als er iets gebeurde zonder dat er iets gepland was. Niet beginnen te huilen, gewoon rustig diep en uitademen en dan verder zoeken. Na een tijdje was zijn ademhaling terug regelmatig en stond hij op om verder naar het kantoor te zoeken. Onder het lopen zette hij de kap van zijn zwarte vest op zijn hoofd, stak zijn handen in zijn zakken en liep met gebogen hoofd stug door. Doordat hij naar de grond keek, zag hij niet dat er iemand voor hem liep en liep er met een smak tegenaan. “Sorry.” Deze keer zei hij het iets harder dan bij de jongen van daarnet en zijn mondhoeken krulden lichtjes om toen hij zijn hand naar de persoon die hij had omvergelopen uitstak om deze recht te trekken. Zijn eerste dag begon al goed. Eerst het kantoor niet vinden en dan zorgen dat er iemand tegen de grond aan smakte. Zie je wel dat alles misgaat als je niets plant?

Moet er nog inkopen n_n

het was niet zo druk vandaag op de gangen. Met lichte passen liep hij door de gang en verveelde zich rot. Er was een les uitgevallen door een of ander rede wat hem eigenlijk neit zo veel kon schelen en Luna ha hij ook niet gevonden dus was Eron wat gaan rondzwerven door de gangen. Eigenlijk zou hij veel liever buiten ergens rond rennen maar het was alweer begonnen met sneeuwen en in een natte vacht had hij geen zin. Zijn voeten maakte geen nodige geluid en het was dood stil in de gangen...Veel te stil... de jonge maakte zijn zintuigen scherper en hoorde soms wat geluid van uit de klas lokalen waar hij langs kwam. Toen hij plotseling stopte naast een raam en keek naar buiten waar het harder was gaan sneeuwen voelde hij plotseling een lichaam tegen hem op botsen en viel bijna voor over, gelukkig kon hij net optijd kon hij een voet neerzetten en draaide zich lenig om keek de jonge recht in de ogen aan. “Sorry.” hoorde hij hem zeggen en de mondhoeken van de jonge krulde om hoog en stak zijn hand naar hem uit om hem te helpen maar hij schudde zijn hoofd 'maakt nie uit het kan iedereen over komen.' Zijn stem was licht en hij lachte kort. Zie je wel de lenigheid van een kat kan heel handig zijn. er liep een rilling over zijn rug en hij keek naar de jonge.

Het was echt erg om als perfectionist niets gepland te hebben. Aswins handen trilden lichtjes toen hij er een uitstak naar de jongen, maar die was blijkbaar op zijn benen blijven staan. De glimlach bleef op zijn gezicht bleef staan, al schoten zijn ogen terug de gang door opzoek naar een bordje of wat dan ook dat naar de hoofdmeester leidde. Waarom hadden zijn ouders niet gewoon een kaart ofzo meegegeven? Nee, ze hadden hem gewoon zonder pardon naar de school gestuurd. Waarom wist hij niet, misschien omdat hij altijd alles perfect wilt doen en ze daar een beetje gek van werden? Als hij iets niet honderd procent goed deed kon het zijn dat hij begon te schreeuwen, dingen kapot begon te gooien of gewoon depressief werd. Hij zou het hen nooit kunnen vergeven dat ze hem zonder voorbereiding ergens gedumpt hadden. "Weet u zo heel toevallig de weg naar het kantoor van de hoofdmeester? Ik moet me nog gaan melden." Even wreef hij met zijn hand door zijn zwarte haren terwijl hij zijn ogen terug op de jongen richtte. Al vanaf het begin had Aswin van zijn ouders meegekregen om beleefd te zijn, ookal was de persoon waarmee je sprak jonger. Deze jongen was precies toch zeker een jaar jonger, al zou hij dat ook van hem kunnen zeggen met zijn 1.70m. Op de een of andere manier was hij zo'n paar jaar geleden blijven steken, zou zijn groeispurt toch niet meer krijgen. Op de manier waarop hij stond, voeten wat uit elkaar en lichtjes door zijn knieën buigend, leek hij zelf nog kleiner dan hij in feite was. "Oh, Aswin Evans, aangenaam." Hoe kan hij het vergeten om zichzelf voor te stellen? Normaal was dat altijd het eerste wat hij deed, maar doordat hij hier zomaar gedropt was en door die botsing was heel zijn planning omzeep. Wat nerveus wiegde hij wat op de bal van zijn voeten heen en weer terwijl hij op een antwoord wachtte.

"Weet u zo heel toevallig de weg naar het kantoor van de hoofdmeester? Ik moet me nog gaan melden." Hoorde hij de jonge zeggen en bekeek hem goed, blijkbaar was hij nieuw net als hij alleen was Eron hier langer en kende bijna de hele school uit zijn hoofd 'Je bent wel van de cours afgegaan, het ligt in de andere vleugel.' Hij glimlachte beleefd en merkte dat de jonge kleiner was dan hij maar zeker ouder. "Oh, Aswin Evans, aangenaam." Hij glimlachte kort, 'mijn naam is Eron Polyfenos aangenaam Aswin.' Met een beleefde kort knik zo als hij het was gewend keek hij met zijn fel blauwe ogen beleefd naar Aswin. 'Zal ik je de weg laten zien, ik heb toch een uur vrij en niet echt iets om te doen.' Hij liep naar de richting en stopte en keek vragend naar de jonge.




(EDIT by Luna: Probeer volgende keer weer 5 regels te posten )

'Je bent wel van de cours afgegaan, het ligt in de andere vleugel.' Oh geweldig, nu is zijn planning helemaal omzeep. Heel even kneep Aswin zijn ogen dicht om tot rust te komen, probeerde niet te gaan schreeuwen of met dingen te gooien. Man, waarom hadden zijn ouders niet gewoon een week op voorhand kunnen zeggen dat hij naar hier moest komen? Dan zou hij hier nu tenminste niet voor paal staan. Langzaam deed hij een van zijn blauwe ogen open en keek de jongen aan toen hij zich voorstelde als Eron, gevolgd door een beleefd knikje. Polyfenos, klonk redelijk buitenlands. Zou hij van Griekenland of Italië komen? 'Zal ik je de weg laten zien, ik heb toch een uur vrij en niet echt iets om te doen.' Een opgeluchte zucht verliet zijn mond en hij knikte. AlsEron hem de weg zou kunnen leiden kon hij onderweg een nieuw plan maken om het jaar door te komen. Zo moeilijk kon het hier op school toch niet zijn? Anders hadden zijn ouders de grootste fout van hun leven gemaakt. Met zijn handen nog altijd in zijn zakken volgde hij Eron en ademde diep in en uit om het hyperventileren tegen te gaan. "Hoelang zit jij hier al?" Een random vraagje om even zijn gedachten te verzetten. Zoals altijd zette Aswin zijn voeten zorgvuldig neer, wilde niet struikelen of zo.

Eron merkte dat de jonge redelijk gestrest was en toen hij vroeg of hij hem zou begeleiden kwam een opgelucht zucht uit zijn mond. HIj begon rustig te lopen door de gangen die hij altijd gebruikte om ergens snel te komen "Hoelang zit jij hier al?" De jonge haalde zijn schouders op 'Niet zo lang...misschien paar weken tenminste niet zo lang.' Zei hij kort en keek over zin schouder 'En wat doe jij hier...Ik bedoel ben je hier vrij willig of ook door je ouders gedumpt?' Vroeg hij op een nieuwsgierig toon en ging naast hem lopen, alweer rillingen over zijn rug 'en wat voor dier ben jij? I kzelf namelijk een tijger.' HIj sloeg rechts af en keek naar buiten waar het sneeuwde. Wat had hij nu toch zin om met Luna ergens in een grot te liggen en met haar gewoon rustig over verleden te praten of te zoenen...Binnenkort zou hij haar aan zijn ouders voorstellen en natuurlijk had hij al eerder en foto nar hun van haar gestuurd en zij vonden haar een aardige meisje lijken en zijn moeder was mee eens dus dat was een hele opluchting.


-schame-

Hah, dus hij was niet de enige die hier niet zat vanaf zijn twaalfde, goed om te weten. Dan moest hij tenminste niet bang zijn dat mensen hem abnormaal ofzo gingen vinden. Ja, hij was niet zo heel zelfzeker van zichzelf, moest altijd alles zeker weten. 'En wat doe jij hier...Ik bedoel ben je hier vrijwillig of ook door je ouders gedumpt?' Even klemde Aswin zijn kaken op elkaar. Waarom hadden ze niet gewoon kunnen zeggen dat ze hem niet meer aan konden inplaats van hem zomaar ergens te droppen? Hij had ook gevoelens hoor. "Gedropt omdat ze me niet meer in de hand konden houden." Hij balde zijn handen tot vuisten om het trillen tegen te gaan. Ja, hij kon er echt niet tegen dat zijn ouders zo gevoelloos waren en niet eens naar hem luisterde als er iets aan de hand was. 'en wat voor dier ben jij? Ikzelf namelijk een tijger.' Tijger, katachtige, leuk beest. "Siberische husky." Husky's waren schattig, lief, soms agressief, kortom, ze pasten helemaal bij zijn karakter. "Hoe ver is het nog lopen?" Niet dat hij van Eron af wilde ofzo, maar hij had net zijn planning terug fatsoenlijk gemaakt.