Walking...

Een meisje met lichte bruine haren luierde ergens dicht aan een bos tegen een boom. Haar haren lagen netjes plat tegen haar schouders. Haar gezicht stond neutraal alhoewel er toch een kleine glimlach op haar gezicht te herkennen was. Een klein fluitsignaal vloeide uit haar mond. Het was een soort vogelgeluidje dat ze al sinds ze klein was gebruikte om vogels tot bij haar te lokken. En zoals ze elke keer weer voorkwam, een vogeltje kwam naar haar toegevlogen en bleef uit angst een beetje voor haar neus vliegen. "Het is goed jongen", zei Zoë zacht en stak haar hand in haar linkerzak -waar er allemaal kleine zaadjes inzaten- en gaf dat, door haar hand naar het vogeltje uit te steken aan het roodborstje. Een grijns sierde haar mondhoeken toen het vogeltje de kleine zaadjes moeiteloos in haar snaveltje nam en het smakelijk opat. Toen Zoë het blikje van de vogel zag, beteuterd omdat zijn zaadjes weg waren grinnikte Zoë. "Neeh, mijn zaadjes zijn op", zei Zoë ietwat uitdagend en lachte speels waarna ze zich liet zich zakken op haar hukje en naar de grond keek. Ze wreef met haar linker hand over de grond aangezien ze een spoor van een dier had gezien. Toen ze plots opeens wist wat het was keek ze voor zich, nog met haar hand op de pootafdruk. Er waren hier herten, dat was duidelijk aangezien de sporen zich kort achter elkaar bevonden. Na een tijdje voor zich uit starend stelde ze zich weer recht en keek zuchtend om zich heen. De frisse lucht deed haar even huiveren maar daarna herstelde ze zich weer snel en stapte het bos in. De geur van de schorsen van de bomen, het leek haar voor even wel te verdoven voor alle andere frisse geuren. Alleen rook de geur van rotte bladeren harder en overheerste het de geur van de bomen. Zoë had gewoon wat met de natuur en ze dan ook vaak wandelingen maakte. Na een hele dag studeren deed het haar op de één of andere manier goed dat ze eindelijk eens wat rust had. Met haar ogen half dicht geknepen zag ze een hertenjong bij zijn moeder staan midden tussen de bomen. Zoë glimlachte bij het zien van het vrolijke snoetje van het dier en probeerde iets dichter bij te komen. Maar net toen ze een foto wou nemen had ze perongeluk op een tak gestapt en had het takje een kleine 'krak' laten horen waardoor de dieren algauw weg waren voor ze het door had. "Damn", dacht ze en slikte waarna ze op haar onderlip beet en haar wandeling dan maar verder zette in de hoop dat ze iemand leuks zou tegen komen.

Vier poten roffelden over het bladerdek heen terwijl een zwart met witte husky zo snel mogelijk doo het donkere bos heen liep. Het was al een hele tijd geleden eer hij nog eens had kunnen rondlopen als een grote hond. Aswins tong hing uit zijn bek terwijl hij tussen de bomen door zigzagde. De wind trok wat aan zijn vacht en zijn oren lagen plat tegen zijn schedel aan terwijl hij zoveel mogelijk bomen probeerde te ontwijken. De vogels floten een vrolijk deuntje terwijl de konijnen even geschrokken opkeken toen hij voorbij kwam, maar daarna gewoon verder gingen met rond snuffelen. Het was net alsof die beestjes wisten dat hij geen kwaad in zin had. De jongen had zelfs nog nooit een vlieg dood geklopt, dus waarom zou hij dan een konijn aanvallen. Een husky was nu niet echt het soort dier dat andere dieren aanviel, tenzij uit zelfverdediging natuurlijk. Zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer terwijl hij nog sneller probeerde te gaan, om even al dat gedoe achter zich te laten. Perfectionisme, sommige mensen vonden dat hij overdreef als hij weer eens bijna flipte omdat iets niet wilde lukken. Even dwaalden zijn gedachten af naar die keer dat hij zijn broer had geslagen omdat deze zijn notities in kleine stukjes had gescheurd omdat Aswin niet met hem wilde spelen. De jongen was heus niet iemand die snel klappen uitdeelde of snel boos werd, maar als mensen zijn eigendommen stuk maakten kon hij redelijk agressief uit de hoek komen. Een korte krak van een brekende tak trok zijn aandacht en nieuwsgierig gingen zijn oren rechtop staan. Snel sprong de husky een stukje opzij toen een hert en diens jong voorbij gerend kwamen. Met zijn buik bijna tegen de grond liep hij in tegengestelde richting, de richting waar die krak vandaan kwam. Na een tijdje lopen zag hij een meisje met lange bruine haren staan en speels liep hij naar haar toe. Toen hij voor haar stond blafte hij een keer en keek het meisje met zijn blauwe ogen aan.

Zonder enige geluid te maken liep Nihal door de bossen, dit vond ze echter heel fijn. I nde gilde zat ze altijd opgesloten en mocht pas naar buiten als ze een missie had gekregen om iemand te vermoorden maar dat was allemaal verleden en nu had ze een nieuwe baan gekregen, ze vond het leuk om aan de leerlingen les te geven en al zeker omdat haar zusje binnenkort hier heen kwam. Nihal ad gewonnen van haar ouders toen ze wou dat Zoë verder op de Academy ging leren, ze waren er helemaal tegen maar een meisje dat dit school goed kende had goede redenen zo dat ze hier kon leren. Haar voeten maakte geen een geluid wat wel een voordeel was bij het jacht maar daarvoor was ze heir buiten niet , ze was gewoon aan het wandelen. Niet ver van haar vandaan hoorde ze een takje dat kraakte en liep meteen uit nieuwsgierig heid die kant op. Voor haar zag ze een grote husky en daar naast een meisje die ze meteen herkende, blij liep ze uit de bosjes en gaf een aai aan de husky en keek blij naar Zoë haar kleien zusje 'Zoë wat doe jij hier? Hoezo heb je niet gemeld dat je eerder kwam dan had ik je opgewacht.' Haar stem was niet streng maar had juist een blije toontje.

Zoë slikte en keek met een boos gezicht naar de plaats waar daarnet nog een hert met een hertenjong had gestaan. Kut... Nu juist als zij een foto wilde trekken! Terneergeslagen keek ze dromend voor zich uit en hoorde plots achter zich een klein geluidje. Meteen nam ze haar camera in de aanslag en draaide zich langzaam om. Met haar zoete glimlach keek ze nu recht in de blauwe ogen van een prachtige husky die voor haar stond. Ze gaf ook een aai aan de husky en keek blij terug naar Nihal haar grote zus. "Zoë wat doe jij hier? Hoezo heb je niet gemeld dat je eerder kwam dan had ik je opgewacht." Haar stem was niet streng maar had juist een blije toontje. "Ik wilde je niet storen, aangezien je het waarschijnlijk te druk had met lessen voor te bereiden."

Het meisje zag er wel lief uit, dus ging hij op zijn gemak zitten en keek haar met een schuin hoofd aan. Ineens voelde hij hoe iemand zijn kop streelde en genietend sloot hij even zijn ogen. 'Zoë wat doe jij hier? Hoezo heb je niet gemeld dat je eerder kwam dan had ik je opgewacht.' Dus het meisje voor hem heette Zoë, leuk om te weten. "Ik wilde je niet storen, aangezien je het waarschijnlijk te druk had met lessen voor te bereiden."
Aswin deed terug een oog open toen ze hem allebei gestreeld hadden, blafte kort en liep naar de bosjes. Het was iets aangenamer om ook met die mensen te communiceren. De bladeren ritselde wat toen hij veranderde en even later met een lichte glimlach op zijn gezicht terug naar het meisje en de vrouw toe liep. "Aswin Evans, aangenaam." Netjes stak hij zijn hand uit en in zijn blauwe ogen dansden een paar pretlichtjes op en neer. Op de een of andere manier voelde hij aan wanneer mensen vriendelijk waren en goede bedoelingen hadden en wanneer niet. Normaal was hij zelf ook vriendelijk en spontaan, tenzij iets niet volgens plan ging. Dan flipte hij, begon te schreeuwen en was er niets met hem aan te vangen. Als dat gebeurde durfde er nieùand bij hem in de buurt te komen omdat hij dan gewoon helemaal doorgedraaid was, niet meer wist wat hij deed.

"Ik wilde je niet storen, aangezien je het waarschijnlijk te druk had met lessen voor te bereiden." Zei haar zusje en ze glimlachte verlegen. Nihal keek toe hoe De husky even blafte en naar een bosje toe liep om zich te veranderen en daarna terug liep met een lichte glimlach naar hun. "Aswin Evans, aangenaam." Netjes stak hij zijn hand uit en in zijn blauwe ogen dansden een paar pretlichtjes op en neer. Nihal glimlachte lichtjes en keek naar een van haar nieuwe leerlingen en schudde zijn hand 'leuk je te ontmoeten Aswin.' Zei ze en richte zich weer naar haar zusje 'Je mag me altijd storen dat weet je best.' Zei ze tegen haar en keek weer naar de jonge om te zien wat zijn reactie was. De jonge had ze bi jhaar eerste toverdranken les neit gezien dus zou hij hier niet zo lang hier zitten awnt de meeste leerlingen kennen haar nu wel.

Zoë keek toe hoe de husky even blafte en naar een bosje toe liep om zich te veranderen en daarna terug liep met een lichte glimlach naar hun. "Aswin Evans, aangenaam." Netjes stak hij zijn hand uit en in zijn blauwe ogen dansden een paar pretlichtjes op en neer. Na zijn gebaar stak ze haar hand ook uit en plaatste deze in de zijne die naar haar toe gestoken werd. "Leuk je te ontmoeten Aswin." Aswin dus. Zoë herhaalde de naam in gedachten enkele keren en kon hem haast proeven. Aswin. 'Leuk je te ontmoeten Aswin." Zei ze en richte zich weer naar haar zusje. "Je mag me altijd storen dat weet je best." Zei ze tegen haar. Zoë knikte kort op Nihal's woorden. "Nihal is trouwens ook bekend als Miss Demes. Ze geeft les in Toverdranken en Kruidenkunde. Toch?"

Toen de twee vrouwen zijn hand geschud hadden stak hij deze uit gewoonte terug in zijn broekzak. Aswin was een gewoontedier, dat kon je zo zien als je hem even in de gaten hield. Op sommige momenten vroeg hij zich zelfs af of hij geen ASS had, aangezien de mensen die dat hadden ook altijd alles hetzelfde deden, maar altijd zette hij die gedachte van zich af. Iedereen had wel iets dat hij of zij altijd deed, dus waarom zou hij dat niet mogen? 'Je mag me altijd storen dat weet je best.' Wacht even, dat was het antwoord op een opmerking van Zoë geweest die hij waarschijnlijk gemist had. Snel groef Aswin terug in zijn geheugen om het hele gesprek terug voor zijn geest te halen. Zoë had gezicht dat ze de vrouw niet wilde storen bij haar lessen, dus dat wilde zeggen dat ze een leerkracht was. Een hele jonge leerkracht, maar hij wist nu niet precies in welk vak. "Nihal is trouwens ook bekend als Miss Demes. Ze geeft les in Toverdranken en Kruidenkunde. Toch?" Ok, vraag beantwoord. "Die lessen had ik volgens mij net gemist." Hij glimlachte schaapachtig naar Miss Demes en haalde even onverschillig zijn schouders op. Die lessen zou hij wel snel kunnen inhalen, toch?

ASS= autisme :3

"Nihal is trouwens ook bekend als Miss Demes. Ze geeft les in Toverdranken en Kruidenkunde. Toch?" hoorde ze haar zusje zeggen en kreeg een blos op haar gezicht en keek snel even door de bomen "Die lessen had ik volgens mij net gemist." hoorde ze Aswin zeggen en haalde haar schouders op 'Je hebt niet veel gemist of je wou zien hoe Luna's woeden uitbarsting kwam en Jonathan bijna gekild werd.' Zei ze rustig 'en het was toch kennis making dus veel stelde het niet voor.' en ze bekeek haar zusje, ze was duidelijk gegroeid toen ze haar laatste keer bij de les van toverdranken bij de sekte had gezien maar daarna eigenlijk niet meer. Binnekort zou ze met hun broer afspreken bij ene cafeetje en dan zou hij zo als gewoonlijk haar proberen over te halen om weer terug te komen ook al weet hij de antwoord heel goed.

Haar zus kreeg een blos op haar gezicht en keek snel even door de bomen. "Die lessen had ik volgens mij net gemist." Hij glimlachte schaapachtig naar Miss Demes en haalde even onverschillig zijn schouders op. "Je hebt niet veel gemist of je wou zien hoe Luna's woeden uitbarsting kwam en Jonathan bijna gekild werd." Zei ze rustig. "En het was toch kennis making dus veel stelde het niet voor." en ze bekeek haar zusje, ze was duidelijk gegroeid toen ze haar laatste keer bij de les van Toverdranken bij de sekte had gezien maar daarna eigenlijk niet meer. "En dat dan tijdens de les van Toverdranken? Ook al is het een kennis making."